اگر شما بودید، چه می کردید؟

روزی مرحوم آیه اللّه

حاج شیخ جعفر کاشف الغطاء

مبلغی را بین فقراء در اصفهان تقسیم کرد.

پس از اتمام پول به نماز جماعت ایستاد.

 در بین دو نماز که مشغول خواندن تعقیبات بود سیّدی فقیر جلو آمد،

تا مقابل امام جماعت رسید
 گفت :

ای شیخ ! مال جدّم ،

خمس را بده !!

آقای کاشف الغطاء پاسخ داد:
 قدری دیر آمدی .

متاءسفانه چیزی باقی نمانده است .

سیّد با کمال جسارت و گستاخی

آب دهان به ریش شیخ انداخت .

شیخ هیچ گونه عکس العملی نشان نداد

بلکه به نمازگزاران اعلام نمود:

 هر کس ریش شیخ را دوست دارد

به سیّد کمک کند

و خودش پولی را جمع کرده و به او داد!

داستانهایی از علما/علیرضا حاتمی

به نقل از پایگاه اندیشه قم

من تشنه نیستم، خواستم تو را امتحان کنم.!!!

این داستان معروف را شنیده ‏اید
بوعلى سینا در حواس و فکرش [قویتر از حد معمول بود] چون آدم خارق‏ العاده ‏اى بود.
چشمش از دیگران شعاعش بیشتر بود،
 گوشش خیلى تیزتر بود،
 فکرش خیلى قویتر بود.
 کم کم مردم درباره حس بوعلى،
چشم بوعلى و گوش بوعلى افسانه‏ ها نقل کردند
 که مثلًا
در اصفهان بود
و صداى چکش مسگرهاى کاشان را مى ‏شنید.
 البته اینها افسانه است،
 ولى افسانه‏ ها را معمولًا در زمینه‏ هایى مى سازند که شخص جنبه خارق ‏العاده‏اى داشته باشد.
شاگردش بهمنیار به او مى‏ گفت:
 تو از آن آدم‏هایى هستى که اگر ادعاى پیغمبرى کنى،
 مردم از تو مى‏ پذیرند و از روى خلوص نیت ایمان مى ‏آورند.
 مى‏ گفت: این حرفها چیست؟
تو نمى ‏فهمى.
 بهمنیار مى‏ گفت:
خیر، مطلب از همین قرار است.
بوعلى مى‏ خواست عملًا به او نشان بدهد.
در یک زمستانى که با یکدیگر در مسافرت بودند
و برف زیادى آمده بود،