امام علی (ع):
هر که باطن خود را نیکو سازد،
خداوند هم ظاهرش را نیکو جلوه دهد.
هر که براى دینش کار کند،
خداوند کار دنیایش را کفایت کند.
و هر که رابطه خود را با خدا نیکو گرداند،
خداوند، رابطه او را با مردم نیکو گرداند.
نهج البلاغه حکمت:415
ترجمه عبدالحمیدآیتی
بر مردم روزگارى بیاید که از قرآن
جز نشانى و از اسلام
جز نامى نماند.
در آن روزگار،
مسجدهایشان از حیث بنا آباد است
و از جهت رستگارى ویران .
ساکنان و آباد کنندگانش ،
از بدترین مردم روى زمین خواهند بود.
فتنه ها از آنجا بیرون آید
و خطاکاریها در پناه آنها ماءوا گیرد.
هر که خواهد از آن فتنه ها کنارى گیرد،
بگیرندش و به میان فتنه اش افکنند.
و هر که خود را واپس دارد
به سوى فتنه هایش رانند.
خداى
تعالى فرماید
سوگند به خودم که بر ایشان فتنه اى برگمارم ،
آنسان ، که
مردم بردبار را در آن حیران گذارم
و خداوند چنین خواهد کرد.
از خداوند مى خواهیم که از لغزش و غفلت ما درگذرد.
حکمت شماره : 361 نهج البلاغه
ترجمه عبدالحمید آیتی
