عجب بخشش هایی!!!

گویند:
عبد اللّه بن جعفر به قصد ملکى که داشت
 از خانه بیرون رفت و بر نخلستان گروهى وارد شد
که در آن غلامى سیاه کار مى‏ کرد و غذایش را برایش آوردند.
 در این حال سگى وارد نخلستان شد
و نزدیک غلام آمد.
غلام گرده نانى را به طرف او انداخت.

سگ نان را خورد پس دوّمى و سوّمى را انداخت
و سگ خورد و عبد اللّه نگاه مى‏ کرد.

پس گفت:
اى غلام هر روز غذایت چه اندازه است؟
 گفت: همان مقدارى که دیدى (سه گرده نان)
عبد اللّه گفت: پس چرا این سگ را بر خود ترجیح دادى؟
 غلام گفت:
در این جا سگى نیست؛
 این سگ از راه دورى آمده است و دوست نداشتم او را ناامید کنم.

عبد اللّه گفت: امروز چه مى‏ کنى؟
 گفت: امروز گرسنه مى‏ مانم.
عبد اللّه بن جعفر گفت:
 بر سخاوت نکوهش مى ‏شوم.
 همانا این غلام از من بخشنده‏ تر است.
پس نخلستان و غلام و متعلّقات آن را خرید
و غلام را آزاد کرد و نخلستان را به غلام بخشید.

راه روشن، ج‏6، ص: 116

قابل توجه مشتاقان حج!!

«شخصى بنام عبدالجبار مستوفى حج مى‏ رفت.
 او هزار دینار زر همراه داشت،
 روزى از کوچه ‏اى در کوفه مى‏ گذشت
به طور اتفاق به خرابه‏ اى رسید،
زنى را دید که در آنجا چیزى را جستجو مى‏ کرد
و بدنبال متاعى بود، ناگاه در گوشه ای مرغ مرده‏ اى دید
و آن را زیر چادر گرفت و از آن خرابه دور شد.
 عبدالجبار با خود گفت:

به نظر شما مومن بخیل، خطرناک تر است یا فاسق بخشنده؟

یحیى‏ بن زکریّا (ع)

ابلیس را به صورت اصلى وى دید

و به او گفت:

اى ابلیس به من خبر بده

محبوبترین و مبغوض‏ترین مردم در نظرت کیست؟ گفت:

محبوبترین مردم در نزد من

مؤمن بخیل است

و مبغوض‏ترین مردم در نزد من

فاسق بخشنده است.

یحیى از شیطان‏ پرسید چرا؟

گفت: براى این که بخل بخیل

براى من کافى است

ولى مى‏ ترسم که خدا به فاسق بخشنده

بر اثر بخشندگى‏ اش توجّه کند

و او را ببخشاید،

آنگاه روى برگرداند

در حالى که مى ‏گفت:

اگر تو یحیى نبودى به تو خبر نمى‏ دادم.

راه روشن    ج‏6  ص111