قابل توجه مشتاقان حج!!

«شخصى بنام عبدالجبار مستوفى حج مى‏ رفت.
 او هزار دینار زر همراه داشت،
 روزى از کوچه ‏اى در کوفه مى‏ گذشت
به طور اتفاق به خرابه‏ اى رسید،
زنى را دید که در آنجا چیزى را جستجو مى‏ کرد
و بدنبال متاعى بود، ناگاه در گوشه ای مرغ مرده‏ اى دید
و آن را زیر چادر گرفت و از آن خرابه دور شد.
 عبدالجبار با خود گفت:

 این زن احتیاج دارد و فقیر است، باید ببینم وضع او چگونه است.

بدنبال او رفت تا اینکه زن داخل خانه ‏اى شد.
کودکانش پیش او جمع شدند و گفتند:
اى مادر! براى ما چه آورده‏ اى که از گرسنگى هلاک شدیم؟
زن گفت: مرغى آورده‏ ام تا براى شما بریان کنم!
عبدالجبار چون این را شنید گریست
و از همسایگان آن زن احوالش را پرسید.
 گفتند زن عبداللَّه بن زید علوى است.
شوهرش را حَجّاج کشته و کودکانش را یتیم کرده است.
 مروت خاندان رسالت،
 وى را نمى‏ گذارد که از کسى چیزى طلب کند.
عبدالجبار با خود گفت:
 اگر حج خواهى کرد، حجّ تو این است.
 آن هزار دینار را از میان باز کرد و به آن خانه رفت
و کیسه زر را به آن زن داد و برگشت
و خودش در آن سال در کوفه ماند و به سقایى مشغول شد.
 چون حاجیان مراجعت کردند و به کوفه نزدیک شدند
مردمان به استقبال آنها رفتند، عبدالجبار نیز رفت.
 چون نزدیک قافله رسید، شتر سوارى، جلو آمد و بر وى سلام کرد
و گفت: اى عبدالجبار!
 از آن روز که در عرفات ده هزار دینار به من سپردى تو را مى‏ جویم، زر خود را بستان، و ده هزار دینار به وى داد و ناپدید شد.
 آوازى برآمد که اى عبدالجبار!
 هزار دینار در راه مابذل کردى ده هزار دینار فرستادیم
و فرشته ‏اى را به صورت تو خلق کردیم تا از برایت هر ساله‏ حج ‏گزارد تا زنده باشى که براى بندگانم معلوم شود که رنج هیچ نیکوکارى به درگاه ما ضایع نیست»

ره توشه حج (2جلدى) ؛ ج‏2 ؛ ص369