چه کسی بسیار زیاد زرنگ است!!!؟

بسیارى از افراد زیرکى و زرنگى را در نیرنگ و فریب مردم مى‏ دانند؛ در حالى که در فرهنگ اهل بیت علیهم السلام زرنگى و زیرکى تعریف دیگرى دارد.
 از حضرت على علیه السلام درباره زیرک‏ترین مردم سئوال شد. حضرت فرمود:
مَن أَبصَرَ رُشْدَهُ مِنْ غَیّه فَمالَ الى‏ رُشده؛
کسى که راه هدایت را از گمراهى تمییز دهد؛
 پس میل پیدا کند به سوى رشد و کمالش.
 حضرت على علیه السلام فرمود:
 الکَیِّسُ مَن کانَ یَومُهُ خَیراً مِن أَمسِه؛
زیرک کسى است که
 امروز او از دیروزش بهتر باشد.
 و نیز فرمود:

شادى‏ مثبت چه نشانه هایی دارد؟

در بینش مادى شادى اصل است
و از هر طریق و به هر نحوى که باشد مطلوب است؛
حتّى اگر خلاف قانون یا تجاوز به حقوق دیگران باشد.
در بینش اسلامى موارد زیر مى‏ تواند معیارهاى شادى باشد.
1. اطاعت خداوند
شادى وقتى است که انسان توفیق طاعت خداوند را پیدا کرده باشد و از گناه دورى گزیند.
امام على علیه السلام فرمود:
سُرُورُ المُؤمِن بِطاعَة رَبِّه وَ حُزنُه على ذَنبِه؛ شادى مؤمن به طاعت پروردگار و حزنش بر گناهش مى ‏باشد.
2. احیاى حق و نابودى باطل‏
امام على علیه السلام در قسمتى از نامه‏ اى که به عبداللَّه بن عباس نوشت فرمود:
باید شادى تو براى احیاى حق یا نابودى باطل باشد.
3. تحول معنوى‏
شادى زمانى پسندیده است که در انسان تحولى ایجاد شود و به طور کلّى، معیار شادى در اسلام قرب به خداست؛ آنچه زمینه کمال و قرب خدا باشد مطلوب است.
     معیارهاى زندگى، ص: 88

حتى دمیدن نفس را هم مى‏ نویسند.!

امام على علیه السلام در حال عبور از محلى
چشمش به عده‏ اى از جوانان افتاد که
سخنان لغو و بیهوده مى ‏گفتند و مى‏ خندید.
حضرت فرموند آیا نامه عملتان را با این چیزها سیاه مى‏ کنید؟
گفتند یا على علیه السلام آیا اینها را هم مى‏ نویسند؟
حضرت فرمود آرى
حتى دمیدن نفس را هم مى‏ نویسند.

جنگ جوان، ص: 77

اگه عاشق حیله‏ گرشود، چه شود!!؟

گویند زنى عاشق جوانى شد
از او طلب وصال کرد جوان حاضر نشد حاجت او را برآورد
 آن زن که دید تیر آرزویش بهدف مراد نرسید
 دست از آستین حیله بیرون آورده
 سپیده تخم‏ مرغ را بجامه خود ریخته
و باو آویخته با کمال رسوائى و بى‏ عفتى
 ...
 او را حضور امیر المؤمنین ع آورده فریاد زد
 این جوان به من درآویخته و مرا رسوا کرده

چگونه مى‏ توان خدا را بهتر شناخت؟

راه‏هاى پیش روى بشر براى خداشناسى، سه قسم است:

الف. راه دل یا فطرت؛

یعنى، هر انسانى به مقتضاى آفرینش و ساختمان اصلى روح خود، خدا را مى‏ شناسد؛

بدون اینکه نیاز به اکتساب و تحصیل علوم مقدماتى داشته باشد.

منظور از فطرت، عقل نیست؛ بلکه مقصود، «دل» است.

عارفان از آنجا که به نیروى عشق فطرى ایمان و عقیده دارند،

در تقویت این نیرو مى‏ کوشند.

اگر بخواهیم بدانیم آیا چنین احساسى در آدمى هست یا خیر؟

آن درختی که آدم و حوا خوردند چه درختی بود؟؟

صدوق در عیون اخبارالرضا از اباصلت هروی نقل می کند که
 گفت بحضرت رضا علیه السلام عرض کردم
آن درختی که آدم و حوا خوردند چه درختی بود؟

 مردم در این باره اختلاف سخن می گویند.
بعضی گندم را گفته اند و برخی انگور، دسته ای هم می گویند شجره ی حسد بوده آنجناب فرمود همه ی اینها درست است.
عرض کردم پس این اختلاف چگونه ممکن می شود.

فرمود:
 ای اباصلت درخت بهشت مانند درختهای دنیا نیست از یک درخت همه نوع میوه می توان چید در همان درخت گندم انگور وجود دارد.

 هنگامیکه خداوند آدم را گرامی داشت،
 ملائکه را به سجده ی او امر کرد
 و او را داخل بهشت نمود در خاطرش گذشت
 آیا خداوند بهتر از من بشری هم آفریده

خدای متعال دانست آنچه را آدم در دل گذرانید،

 خطاب فرمود ای آدم سر را بلند کن و نگاه بساق عرش بنما
 سرش را که بلند نمود در ساق عرش نوشته شده؛

 – (لا اله الا الله محمد رسول الله(ص)
 علی بن ابیطالب امیرالمؤمنین
و فاطمه سیدة نساءالعالمین
و الحسن و الحسین سیدالشباب اهل الجنه
 من الخلق اجمعین)

نیست خدائی جز خدای جهانیان محمد
(صلی الله علیه و آله ) پیغمبر اوست
و علی علیه السلام پیشوای مؤمنین است
 فاطمة (علیها السلام) بهترین زنان عالم است.

 حسن و حسین(ع) مهتر و بزرگ جوانان از تمام مردم بهشتند،
 آدم پرسید خداوندا اینها کیستند.

 خطاب رسید از ذریه فرزندان تو هستند
ولی از تو و جمیع مردم بهترند.

لولاهم ماخلقتک و لاخلقت الجنه
و لاالنار و لا السماء و لاالارض
 فایاک ان تنظر الیهم بعین الحسد و تمنی منزلتهم)

 اگر آنها نبودند ترا خلق نمی کردم

 نه بهشت و نه جهنم را

نه آسمان و نه زمین را

مبادا به چشم حسادت به آنها نظر کنی
و مقام آنان را آرزو نمائی.

برگرفته از نرم افزار هدایت در حکایت)

عشق به قرآن را چگونه تفسیر می کنید؟

امام زین العابدین علیه السلام

همدم قرآن کریم و سخت عاشق تلاوت آن بود

و چنان لذّتى از آن مى‏ برد که

هیچ لذّتى به پاى آن نمى‏ رسید

و مى‏ فرمود:

«لو مات ما بین المشرق و المغرب لما استوحشت بعد أن یکون القرآن معی.»

« بحار الانوار: 46/ 107.»

«اگر آنچه بین مشرق و مغرب است از میان برود،

پس از آن که قرآن با من باشد بیمى به خود راه نخواهم داد.»

تحلیلى از زندگانى امام سجاد علیه السلام    ج‏2   ص : 49

تفاوت مردان و زنان نسبت به محرکهای چشمی

تحقیقات علمى- در فیزیولوژى و روان‏شناسى-
درباره تفاوت‏هاى جسمى و روحى زن و مرد،
 ثابت کرده است که مردان نسبت به محرک‏هاى چشمى
 شهوت‏ انگیز،
حساس‏تر از زنانند و برعکس،
 زنان در مقابل محرک‏هاى لمسى، حساسیت بیشترى دارند.
 این مزیت‏هاى جنسى در استعداد حسى،
 آموخته یا اکتسابى نیست؛
بلکه از زمان کودکى آشکار است.

تفسیر آیات برگزیده قرآن، ج‏2، ص: 58

حریم بین زن و مرد

بدون شک، نبودن حریم بین زن و مرد
و آزادى معاشرت‏ هاى تعریف نشده
و بى‏ بندوبار (با آرایش‏ هاى گوناگون)،
هیجان‏ها و التهاب‏ هاى جنسى‏ را فزونى مى‏ بخشد
و تقاضاى برهنگى و سکس‏ را به صورت یک عطش روحى و یک خواست سیرى‏ ناپذیر، درمى ‏آورد.

اسلام به قدرت شگرف این غریزه آتشین،

توجه کامل داشته و تدابیر زیادى براى تعدیل و رام کردن آن اندیشیده است و در این زمینه،

هم براى زنان و هم براى مردان، تکالیف خاصى را معین کرده است.

هفت سین حجاب، ص: 11

از تو امید رحمت دارم اى رحیم!!!

" اصمعى" مى ‏گوید:
" در مکه بودم، شبى بود ماهتابى،
به هنگامى که اطراف خانه خدا طواف مى ‏کردم
صداى زیبا و غم‏ انگیزى گوش مرا نوازش داد
به دنبال صاحب صدا مى ‏گشتم که چشمم به جوان زیبا و خوش ‏قامتى افتاد
 که آثار نیکى از او نمایان بود،
دست در پرده خانه کعبه افکنده و چنین مناجات مى ‏کرد:

یا سیدى و مولاى نامت العیون و غابت النجوم،
و انت ملک حى قیوم، لا تاخذک سنة و لا نوم،
غلقت الملوک ابوابها و اقامت علیها حراسها و حجابها
و قد خلى کل حبیب بحبیبه، و بابک مفتوح للسائلین،
فها انا سائلک ببابک، مذنب فقیر، خاطئى مسکین،
جئتک ارجو رحمتک یا رحیم، و ان تنظر الى بلطفک یا کریم!

" اى بزرگ و اى آقاى من! اى خداى من!
چشم هاى بندگان در خواب فرو رفته،
و ستارگان آسمان یکى بعد از دیگرى سر به افق مغرب گذارده
و از دیده‏ ها پنهان مى ‏گردند، و تو خداوند حى و قیومى،
هرگز خواب سنگین و خفیف‏ دامان کبریایى تو را نمى ‏گیرد.

در این دل شب پادشاهان درهاى قصرهاى خویش را بسته
و حاجیان بر آنها گمارده‏ اند، هر دوستى با دوستش خلوت کرده،
 تنها در خانه ‏اى که براى سائلان گشوده است، در خانه تو است.
هم اکنون به در خانه تو آمده‏ ام، خطاکار و مستمندم،
 آمده ‏ام از تو امید رحمت دارم اى رحیم!،
 آمده‏ ام نظر لطفت را مى ‏طلبم اى کریم!".

سپس به خواندن این اشعار مشغول شد.

روزى با حالت مستى او را اذیت فراوان کردم و ...!!!

مالک‏ بن دینار مى‏ گوید:
سفر حج کردم.
 جماعتى را در عرفات دیدم، به خود گفتم:
اى کاش مى‏ دانستم حج کدام یک از اینها قبول است
تا او را تهنیت بگویم و کدام حج مردود است تا او را تعزیت دهم.
 در خواب دیدم گوینده ‏اى مى‏ گوید:
خداوند، همه این جماعت را به نعمت مغفرت معزّز فرمود
 مگر محمدبن هارون بلخى را که حج او مردود است.
زمانى که صبح شد، به نزد اهالى خراسان آمدم
و از آنها احوال محمدبن هارون بلخى را پرسیدم.
 گفتند:
آن مرد عابد و زاهد است،
 او را باید در خرابه‏ هاى مکّه بیابى.
بعد از گردش زیاد، او را در خرابه ‏اى دیدم که
 دست در گردن بسته و زنجیر در پایش بود و در حالت نماز بود. همین که مرا دید، پرسید: تو کیستى؟
گفتم: مالک‏بن دینار.
 گفت: خواب دیده‏ اى؟
گفتم: آرى.
گفت: هر سال، مرد صالحى مثل تو در خصوص من خواب مى‏ بیند.

گفتم: سبب این امر چیست؟

چرا مناجات خودت را ترک کردى؟؟

مردى عابد همیشه با خدا راز و نیاز مى‏ کرد
و فریاد اللّه ‏اللّه داشت.
 روزى شیطان بر او ظاهر شد
و وى را وسوسه کرد و به او گفت:
 اى مرد این همه که تو گفتى اللّه اللّه،
آخر یک مرتبه شد که لبیک بشنوى؟
 اگر در خانه هر کس رفته بودى و این اندازه ناله کرده بودى لااقل یک مرتبه جوابت را داده بود.
این مرد دید ظاهرا حرفى است منطقى.

من تشنه نیستم، خواستم تو را امتحان کنم.!!!

این داستان معروف را شنیده ‏اید
بوعلى سینا در حواس و فکرش [قویتر از حد معمول بود] چون آدم خارق‏ العاده ‏اى بود.
چشمش از دیگران شعاعش بیشتر بود،
 گوشش خیلى تیزتر بود،
 فکرش خیلى قویتر بود.
 کم کم مردم درباره حس بوعلى،
چشم بوعلى و گوش بوعلى افسانه‏ ها نقل کردند
 که مثلًا
در اصفهان بود
و صداى چکش مسگرهاى کاشان را مى ‏شنید.
 البته اینها افسانه است،
 ولى افسانه‏ ها را معمولًا در زمینه‏ هایى مى سازند که شخص جنبه خارق ‏العاده‏اى داشته باشد.
شاگردش بهمنیار به او مى‏ گفت:
 تو از آن آدم‏هایى هستى که اگر ادعاى پیغمبرى کنى،
 مردم از تو مى‏ پذیرند و از روى خلوص نیت ایمان مى ‏آورند.
 مى‏ گفت: این حرفها چیست؟
تو نمى ‏فهمى.
 بهمنیار مى‏ گفت:
خیر، مطلب از همین قرار است.
بوعلى مى‏ خواست عملًا به او نشان بدهد.
در یک زمستانى که با یکدیگر در مسافرت بودند
و برف زیادى آمده بود،

عاقبت رفاقت شیطانی را بخوانید!!

عقبه از مشرکین و بت ‏پرستان مکه بود و با هم‏کیشان خود رفاقت تنگاتنگ داشت.

از دوستان نزدیک او ابىّ بن خلف بود که در سفر و حضر و در هر رفت و آمد و در هر کوى و برزن و در هر مجلسى با یکدیگر بودند،

رفیقى که در شیطان مسلکى و دیو صفتى کم نظیر بود!

عقبه از یک سفر تجارتى بازگشت

و عده‏ اى از بزرگان و اشراف مکه

از جمله؛