چرا مناجات خودت را ترک کردى؟؟

مردى عابد همیشه با خدا راز و نیاز مى‏ کرد
و فریاد اللّه ‏اللّه داشت.
 روزى شیطان بر او ظاهر شد
و وى را وسوسه کرد و به او گفت:
 اى مرد این همه که تو گفتى اللّه اللّه،
آخر یک مرتبه شد که لبیک بشنوى؟
 اگر در خانه هر کس رفته بودى و این اندازه ناله کرده بودى لااقل یک مرتبه جوابت را داده بود.
این مرد دید ظاهرا حرفى است منطقى.

 از این رو در او مؤثر افتاد و از آن به بعد دهانش بسته شد
و دیگر اللّه ‏اللّه نگفت.

در عالم رویا هاتفى به او گفت:
 چرا مناجات خودت را ترک کردى؟
 پاسخ داد:
من مى‏ بینم این همه مناجات که مى‏ کنم و این همه درد و سوزى که دارم یک مرتبه نشد در جواب من لبیک گفته شود.
 هاتف گفت:
 ولى من از طرف خدا مأمورم که جواب تو را بدهم
و آن اینکه همان درد و سوز عشق و شوقى که ما در دل تو قرار دادیم این خودش لبیک ماست
و عشق و ترس تو نشانه لطف ماست و هر یارب گفتن تو یک لبیک به همراه دارد.

میعاد نور ؛ ص102 به نقل از: مثنوى معنوى، دفتر سوم، ص 13