چهل حدیث «سحرخیزی»

 

چهل حدیث «سحرخیزی»

 

«کانُوا قَلیلاً مِنَّ اللَّیلِ ما یهْجَعُونَ وَ بِالأسْحارِ هُمْ یسْتَغْفِرُونَ»

آنان [پرهیزگاران و نیکوکاران] کمی از شب را می‌خوابیدند و در سـحرگاهـان استـغفارمی کـردنـد.

 

فصل اول:

اهمیت وارزش سحرخیزی

خدا و سحرخیزی

 

            1 عَلی بْنُ مُحَمّدِالنَوْفلِی قالَ سَمِعْتُه [الهادی علیه السلام] یقُولُ: إنَّ الْعَبْدَ لَیقُوُم فی اللَّیلِ فَیمیلُ بِهِ النُّعاسَ یمیناً وَشِمالاً وَ قَدْ وَقَعَ ذَقَنَهُ عَلی صَدْرِهِ فَیأمُرُاللّه ُ تَعالی أبْوابَ السَّماءِ فَتَنْفَتِحُ، ثُمَّ یقُولُ لِلْمَلائِکةِ أُنْظُرُوا إلی عَبْدی ما یصیبُه فی التَّقَرُبِ إلی بِما لَمْ أفْتَرِضْ عَلَیهِ راجیاً مِنّی لِثَلاثَ خِصالٍ: ذَنْبِاً أغْفِرُهُ لَهُ، أوْ تَوْبَةٍ اُجَدِّدُهالَهُ، أوْ رِزْقاً أزیدُهُ فیهِ، إشْهَدُوا مَلائِکتَی أنّی قَدْ جَمَعْتُهُنَّ لَهُ.

 

از امام هادی علیه السلام شنیدم که می‌فرمود:

بنده خدا شب از خواب برمی خیزد و چرتش می‌گیرد و به راست و چپ متمایل می‌شود و گاهی چانه‌اش به طرف سینه‌اش می‌افتد، پس خداوند متعال دستورمی دهد درهای آسمان گشوده می‌شود،

به فرشتگان می‌فرماید:

به بنده‌ام نگاه کنید بخاطر چیزی که واجب نکرده‌ام این چنین خود را برای تقرّب به من به زحمت انداخته است، به امید یکی از سه حاجت:

گناهی که آن را برای او ببخشایم،

توبه ای که برای او تجدید کنم،

یـا روزی او را زیــاد کنـم.

آگاه باشید ای فرشتگان من که هر سه را برای او روا کـردم.

 

پـاداش سحرخیزی وذکر

چهل حدیث ویژه «نماز شب»

 

چهل حدیث «نماز شب»

 

«وَ مِنَ اللَّیلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نافِلَةً لَک عَسی اَنْ یبْعَثَک رَبُّک مَقاما مَحْمُودا»

 

بخشی از شب را به تهجّد و شب زنده داری (با نماز شب) که برای توست بپرداز، باشد که خدایت تو را به مقام محمود (شفاعت) مبعوث گرداند.

 

 

بخش اوّل:

اهمیت نـماز شـب

محبوبیت نــماز شـب

 

            1 عَنْ اَنَسِ بنِ مالِک سَمِعْتُ رَسُولَ اللّهَ صلی الله علیه و آلهیقُولُ: اَلرَّکعَتانِ فِی جَوْفِ اللَّیلِ اَحَبُّ اِلَی مِنَ الدُّنْیا وَما فی‌ها.

 

رسول خدا صلی الله علیه و آله می فرمود:

دو رکعت نماز در دل شب پیش من از دنیا و آنچه در آن است محبوب‌تر است.

 

زیـور آخـرت

 

            2 عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ علیه السلام قالَ: اَلمالُ وَآلْبَنُونُ زینَةُ الْحَیوةِ الدُّنْیا وَثَمانُ رَکعاتٍ مِنْ آخِرِ اللَّیلِ وَالْوَتْرُ زینَةُ الآخِرَةِ، وَقَدْ یجْمَعُهَا اللّهُ لاَِقْوامٍ.

 

امام صادق علیه السلام فرمود:

ثروت و فرزندان، زیور زندگی دنیایند، و هشت رکعت نماز در آخر شب و یک رکعت نماز «وتـر» زیور آخرت‌اند، که گاهی خدا همه آن زیورها را برای عدّه ای جمع می‌کند.

 

ملاک دوستی خـدا

 

            3 عَنْ جابِرِ بْنَ عَبْدِاللّهِ الاَْنـْصارِی قالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللّهِ صلی الله علیه و آله یقُولُ: مَا اتَّخَذَّ اللّهُ اِبْراهِیمَ خَلیلاً اِلاّ لاِطْعامِهِ الطَّعامَ، وَصَلاْتِهِ بِاللَّیلِ وَالنَّاسُ نِیامٌ.

 

جابربن عبدالله انصاری می‌گوید:

از رسول خدا صلی الله علیه و آلهشنیدم که می‌فرمود:

خداوند متعال ابراهیم علیه السلام را جز بخاطر دو کار دوست و خلیل خود انتخاب نکرد:

1 ـ اطعام دادنش

2 ـ نماز شب خواندش هنگامی که مردم خوابند.

 

مایه سـعادت

 

            4 قالَ النَّبِی صلی الله علیه و آله: خَیرُکمْ مَنْ اَطابَ الْکلامَ وَاَطْعَمَ الطَّعامَ وَصَلّی بِاللَّیلِ وَ النّاسُ نِیامٌ.

 

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود:

بهترین فرد شما کسی است که نیکو سخن بگوید و طعام بدهد و هنگامی که مردم خوابند نماز (شب) بخواند.

 

بهترین نـماز

 

چه کسی دوست دارد صحبت های قبر را بشنود!!!؟

ندای هر روز قبر

یاد قبر و قیامت و همین طور مرگ و حساب، در فاصله گرفتن انسان از دنیا و سازندگی روح انسان، نقش مهمّی دارد؛ از این گذشته، عامل تعیین کننده ای است برای آمادگی مرگ و قیامت که در روایات از آن به «استعداد للموت» یاد شده است؛ به ویژه اگر نیازهای آن عالم بیان شود.


قبر هر روز با پنج جمله، ندا می دهد:

من خانة تنهایی هستم،

پس انیس و همرازی به سوی من بیاورید.

من خانة تاریکی هستم،

پس به سوی من چراغ همراه آورید.

من خانه خاکی هستم

پس فرش همراه داشته باشید.

من خانه فقر و نداری هستم،

پس [سرمایه و] گنج همراه بیاورید.

و من خانة مارها هستم

پس پادزهر با خود حمل کنید؛

اما همراز،

تلاوت قرآن می باشد،

امّا چراغ [قبر]

پس نماز شب است،

و اما فرش،

پس عمل نیک،

و گنج [عالم قبر]

[کلمه توحید و گفتن] لا اِله اِلّا الله است،

و پادزهر آن،

صدقه است.

پیامبر اکرم(ص) فرمود:
«اَلْقَبْرُ یُنَادِی فِی کُلِّ یَوْمٍ بِخَمْسِ کَلِمَاتٍ، اَنَا بَیْتُ الْوَحْدَه فَاحْمِلُوا اِلَیَّ اَنِیساً، وَ أَنَا بَیْتُ الظَّلَمَه فَاحْمِلُوا اِلَیَّ سِرَاجاً اَنَا بَیْتُ التُّرَابِ فَاحْمِلُوا اِلَیَّ فِرَاشاً، اَنَا بَیْتَ الْفَقْرِ فَاحْمِلُوا اِلَیَّ کَنْزاً، وَ اَنَا بَیْتُ الْحَیَّاتِ فَاحْمِلُوا اِلَیَّ تَرْیَاقاً، وَ اَمَّا الْاَنِیسُ فَتِلَاوَه الْقُرْآنِ، اَمَّا السِّرَاجُ فَصَلَوه اللَّیْلِ وَ اَمَّا الْفِرَاشُ فَعَمَلُ الصَّالِحِ وَ اَمَّا الْکَنْزُ فَلَا اِلَهَ اِلَّا الله وَ اَمَّا التَّرْیَاقُ فَالصَّدَقَه؛

[مجموعه ورّام، ابی الحسین ورام، ص200 و الدعوات، قطب الدین الراوندی، مدرسة الامام المهدی4، قم، 1407 ق، ص258.]