چه کسی دوست دارد صحبت های قبر را بشنود!!!؟

ندای هر روز قبر

یاد قبر و قیامت و همین طور مرگ و حساب، در فاصله گرفتن انسان از دنیا و سازندگی روح انسان، نقش مهمّی دارد؛ از این گذشته، عامل تعیین کننده ای است برای آمادگی مرگ و قیامت که در روایات از آن به «استعداد للموت» یاد شده است؛ به ویژه اگر نیازهای آن عالم بیان شود.


قبر هر روز با پنج جمله، ندا می دهد:

من خانة تنهایی هستم،

پس انیس و همرازی به سوی من بیاورید.

من خانة تاریکی هستم،

پس به سوی من چراغ همراه آورید.

من خانه خاکی هستم

پس فرش همراه داشته باشید.

من خانه فقر و نداری هستم،

پس [سرمایه و] گنج همراه بیاورید.

و من خانة مارها هستم

پس پادزهر با خود حمل کنید؛

اما همراز،

تلاوت قرآن می باشد،

امّا چراغ [قبر]

پس نماز شب است،

و اما فرش،

پس عمل نیک،

و گنج [عالم قبر]

[کلمه توحید و گفتن] لا اِله اِلّا الله است،

و پادزهر آن،

صدقه است.

پیامبر اکرم(ص) فرمود:
«اَلْقَبْرُ یُنَادِی فِی کُلِّ یَوْمٍ بِخَمْسِ کَلِمَاتٍ، اَنَا بَیْتُ الْوَحْدَه فَاحْمِلُوا اِلَیَّ اَنِیساً، وَ أَنَا بَیْتُ الظَّلَمَه فَاحْمِلُوا اِلَیَّ سِرَاجاً اَنَا بَیْتُ التُّرَابِ فَاحْمِلُوا اِلَیَّ فِرَاشاً، اَنَا بَیْتَ الْفَقْرِ فَاحْمِلُوا اِلَیَّ کَنْزاً، وَ اَنَا بَیْتُ الْحَیَّاتِ فَاحْمِلُوا اِلَیَّ تَرْیَاقاً، وَ اَمَّا الْاَنِیسُ فَتِلَاوَه الْقُرْآنِ، اَمَّا السِّرَاجُ فَصَلَوه اللَّیْلِ وَ اَمَّا الْفِرَاشُ فَعَمَلُ الصَّالِحِ وَ اَمَّا الْکَنْزُ فَلَا اِلَهَ اِلَّا الله وَ اَمَّا التَّرْیَاقُ فَالصَّدَقَه؛

[مجموعه ورّام، ابی الحسین ورام، ص200 و الدعوات، قطب الدین الراوندی، مدرسة الامام المهدی4، قم، 1407 ق، ص258.]