1. توحید:
« قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ »
(اخلاص / 1)
بگو:خداوند، یکتا و یگانه است.
ـ « اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ »
(نساء / 87)
خداوند کسی است که هیچ معبودی جز او نیست.
ـ « وَ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ لا تُشْرِکُوا بِهِ شَیْئاً »
(نساء / 36)
وخدا را بپرستید، و چیزی را با او شریک مگردانید.
ـ « إِنَّ إِلهَکُمْ لَواحِدٌ »
(صافات / 4)
قطعاٌ معبود شما یگانه است.
«مصحف فاطمه» چیست ؟
پاسخ :
مصحف فاطمه سلام الله علیها کتابی است که به املاء جبرئیل و خط امیر المؤمنین علیه السلام نوشته شده و در آن تمامی حوادث واتفاقات آینده عالم تا روز قیامت ثبت شده و چیزی در باره حلال و حرام در آن وجود ندارد .
طرح شبهه :
مردم مدینه نسبت قومی و خویشاوندی با پیامبر داشتند مادر پیامبر از آنجا بود و مادر عبدالمطلب (سلمی) نیز از قبیله قدرتمند خزرج بود به همین خاطر مردم مدینه (مخصوصا خزرج) خودشان را اخوال رسول (یعنی داییهای پیامبر) می دانستند.
افزون بر همه اینها پیامبر اکرم (ص) توانستند هزارا نفر فدایی تربیت نمایند که حاضر بودند در راه خدا و دفاع از ایشان و خانواده شان جانهایشان را فدا کنند. در صورتی که این مطلب دروغ را که دشمنان اسلام درست کرده اند بپذیریم چه شد که بنی هاشم، سیلی خوردن دختر رسول خدا و آتش گرفتن در خانه، کشته شدن محسن شش ماه و... را ببینید؛ ولی به یک باره لب فرو بسته و کوچکترین اعتراضی ننمایند؟
آنهمه مسلمان مخلص و فدایی و مخصوصا مردم مدینه که با پیامبر رابطه خویشاوندی و قومی داشتند چه شد همه یکپارچه سکوت نموده کوچکترین حرف و اعتراضی ننمودند؟
نقد و بررسی:
در ابتدا باید گفت که این مطلب تنها نوعی استبعاد است؛ نه دلیل؛ زیرا روایاتی که دلالت بر هجوم به خانه فاطمه زهرا و امیر مؤمنان می کند، در کتب اهل سنت ( نه کتب شیعه) و با سند صحیح نقل شده است. بنابر این، این کلمات بیشتر کلماتی خطابی و بازی با احساسات است و نه بحث منطقی.
نقش قبیله اسلم در تحکیم حکومت ابوبکر:
در روایات آمده است که «اگر علی ـ علیه السّلام ـ نبود برای حضرت فاطمه (س) همتایی پیدا نمی شد» و همچنین در مورد حضرت زهرا (س) نیز ذکر شده است که «اگر زهرا (س) نبود همتایی برای علی ـ علیه السّلام ـ پیدا نمی شد» سؤال این است که چرا حضرت علی ـ علیه السّلام ـ بعد از حضرت زهرا (س) ازدواج دیگری کردند؟ آیا روایت اشکال دارد یا اینکه دلیل دیگری دارد؟
ازدواج حضرت علی ـ علیه السّلام ـ با حضرت زهرا (س) ازدواجی بی نظیر است و این بی نظیری از جنبه های مختلف است از جمله:
1. ازدواج آنان به امر خدا بوده و از آسمان نازل شده است[1].
2. هر دو معصوم بوده اند چرا که آنان جزء اهل بیت پیامبرند و آیة تطهیر[2] در شأن ایشان نازل شده و عصمت آن خاندان پاک را به تمام جهانیان اعلام کرده است.
...در بحار در احوال حضرت امام حسن علیه السلام نقل مى کند
که روزى ایشان از راهى سواره مى گذشتند،
مردى شامى با آنجناب مصادف گردید
شروع به لعنت و ناسزا گفتن نسبت به حضرت نمود
ایشان هیچ نگفتند
تا اینکه شامى هر چه خواست گفت
آنگاه پیش رفته با تبسم به او فرمود
گمان مى کنم اشتباه کرده اى .
اگر اجازه دهى ترا راضى مى
کنم ،
چنانچه چیزى بخواهى به تو خواهم داد،
اگر راه را گم کرده اى من
نشانت دهم ،
اگر احتیاج ببار بردارى
من اسباب و بار ترا بوسیله اى به منزل
مى رسانم ،
اگر گرسنه اى ترا سیر کنم ،
اگر احتیاج به لباس دارى ترا مى پوشانم ،
اگر فقیرى بى نیازت کنم ،
اگر فرارى هستى ترا پناه مى دهم ،
هر آینه حاجتى داشته باشى برمى آورم
چنانچه اسباب و همسفران خود را به خانه ما بیاورى
برایت بهتر است
زیرا ما مهمانخانه اى وسیع و وسائل پذیرائى از
هر جهت در اختیار داریم .
مرد شامى از شنیدن این سخنان در گریه شده
گفت
((اشهد انک خلیفة الله فى ارضه ))
گواهى مى دهم که تو خلیفه خدا در روى زمینى ،
تو و پدرت ناپسندترین مردم در نزد من بودید،
اینک محبوبترین خلق در نظرم شدید،
آنچه به همراه خویش در مسافرت آورده بود
به خانه آن حضرت منتقل کرد،
میهمان ایشان شد
تا موقعیکه از آن جا خارج گردید
و اعتقاد به ولایت حضرت پیدا کرد.
داستانها و پندها جلد دوم گردآورى : مصطفى زمانى وجدانى به نقل از:بحار
ابوعمر از بزرگان و مشاهیر کوفه بود مى گوید
در قصر کوفه حضور عبدالملک بن مروان نشسته بودم
در آن هنگام سر بریده مصعب ابن زبیر را در مقابل خود گذاشته بود.
از دیدن این منظره لرزه و اضطرابى اندامم را فرا گرفت
چنان حالم تغییر کرد که عبدالملک متوجه شد.
گفت ترا چه شد که اینطور ناراحت شدى ؟
گفتم
در پناه خدا قرارت مى دهم
خاطره اى از این قصر در نظرم مجسم شد
که از آن لرزه بر من وارد گردید.
در همین مکان
پیش عبیدالله بن زیاد لعنة الله علیه نشسته بودم
سر مقدس حسین بن على علیه السلام
را در مقابل او دیدم ،
پس از چندى باز همین جا
در حضور مختار بن ابى عبیده سر عبیدالله را
مشاهده کردم ،
بعد از گذشت مدتى
در همین مکان نشسته بودم
مصعب بن زبیر امیر کوفه بود،
سرمختار را در پیش روى خود گذاشته بود.
اینک نیز سر مصعب بن زبیر در مقابل شما است .
عبدالملک از شنیدن این سخن سخت تکان خورد،
از جاى خود برخاست
پس از آن دستور داد
عمارت و قصر را ویران کنند. ...
داستانها و پندها جلد دوم گردآورى : مصطفى زمانى وجدانى
امام صادق (ع ) فرمود:
فرشته اى در حین عبور،
دید مردى کنار در منزل کسى ایستاده است ،
به او گفت :
((اى بنده خدا براى چه اینجا ایستاده اى ؟
آیا حاجتى به صاحب منزل دارى ؟
و یا صاحب منزل از خویشان توست ؟!)).
او در جواب گفت :
((صاحب منزل نه از خویشان من است و نه حاجتى به او دارم ،
فقط برادر دینى من است ،
و من براى انجام وظیفه پیوند اسلامى ،
براى خدا آمده ام از او احوالى بپرسم و بر او سلام کنم )).
فرشته به او گفت :
من از طرف خدا به سوى تو فرستاده شده ام ،
خداوند به تو سلام مى رساند و مى فرماید:
تو به دیدار من آمده اى و تعهد و پیوند با مرا فراهم نمودى ،
بهشت را براى تو واجب نمودم ،
و تو را از خشم خویش بخشیدم و از آتش دوزخ پناه دادم .
آرى کسانى که به زیارت و دیدار همکیشان خود مى روند،
اینها در حقیقت به زیارت خدا مى روند،
و مشمول عالى ترین درجه عفو و لطف خدا هستند.
منبع : داستان دوستان ج 1
تالیف : محمد محمدى اشتهاردى
قالَ اللّه ُ تَبارَکَ وَ تَعالى:
وَ نُـریُد اَنْ نَمُنَّ عَلىَ الذَینَ اسْتُضْعِفُوا فىِ الاَْرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ اَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الوارِثینَ
(سـوره قصص/5)
خدواند تبارک و تعالى مى فرماید:
و ما اراده کردیم که
بر مستضعفان منّت گذارده
و آنها را پیشوایان مردم قرار دهیم
و وارث ملک و جاه فرعونیان گردانیم.
40 حدیث از امام زمان (عج)
إنَّهُ لَیْسَ بَیْنَ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ بَیْنَ اَحَد قَرابَهٌ، وَ مَنْ انْکَرَنی فَلَیْسَ مِنّی، وَ سَبیلُهُ سَبیلُ ابْنِ نُوح /
بین خداوند و هیچ یک از بندگانش،
خویشاوندی وجود ندارد -
و برای هرکس به اندازه اعمال و نیّات او
پاداش داده می شود
- هرکس مرا انکار نماید
از (شیعیان و دوستان) ما نیست
و سرنوشت او
همچون فرزند حضرت نوح (علیه السلام) خواهد بود.
چهل حدیث گهربار منتخب
1 قالَ الا مامُ بُو مُحَمَّدٍ الْحَسَنِ الْعَسْکَرى صَلَواتُ اللّهِ وَسَلامُهُ عَلَیْهِ:
إنَّ اللّهَ تَبارَکَ وَ تَعالى بَیَّنَ حُجَّتَهُ مِنْ سائِرِ خَلْقِهِ بِکُلِّ شَىْءٍ، وَ یُعْطِیهِ اللُّغاتِ، وَمَعْرِفَةَ الاْ نْسابِ وَالاَّْجالِ وَالْحَوادِثِ، وَلَوْلا ذلِکَ لَمْ یَکُنْ بَیْنَ الْحُجَّةِ وَالْمَحْجُوحِ فَرْقٌ.(68)
ترجمه :
فرمود:
همانا خداوند متعال ،
حجّت و خلیفه خود را براى بندگانش الگو
و دلیلى روشن قرار داد،
همچنین خداوند حجّت خود را ممتاز گرداند
و به تمام لغت ها و اصطلاحات قبائل و اقوام آشنا ساخت
و نساب همه را مى شناسد
و از نهایت عمر انسان ها
و موجودات
و نیز جریانات
و حادثه ها آگاهى کامل دارد
و چنانچه این امتیاز وجود نمى داشت ،
بین حجّت خدا و بین دیگران فرقى نبود.
قرآن کریم :
اُدْعونى اَسْتَجِبْ لَکُمْ؛ سوره غافر، آیه ۶۰
بخوانید مرا،
تا پاسخ دهم شما را.
۱امام على علیه السلام :
اَعْلَمُ النّاسِ بِاللّهِ اَکْثَرُهُمْ لَهُ مَسْاَ لَةً ؛
خداشناس ترین مردم،
پر درخواست ترین آنان از خداست .
غرر الحکم ، ح ۳۲۶۰
۲
پیامبر صلى الله علیه و آله :
یَدْخُلُ الْجَنَّةَ رَجُلانِ کانا یَعْمَلانِ عَمَلاً واحِدا ، فَیَرى اَحَدُهُما صاحِبَهُفَوْقَهُ ، فَیَقولُ : یا رَبِّ ، بِما اَعْطَیْتَهُ وَ کانَ عَمَلُنا واحِدا ؟فَیَقولُ اللّهُ تَبارَکَ وَ تَعالى : سَاَ لَنى وَ لَمْ تَسْاَ لْنى ؛
دو نفر که هر دو یکسان عمل کرده اند ،
وارد بهشت مى شوند ،
امّا یکى از آن دو ،دیگرى را برتر از خود مى بیند .
مى گوید :
پروردگارا ! چرا او را برترى دادى ،
در حالى که عمل هر دوى ما یکسان بوده است؟
خداوند ـ تبارک و تعالى ـ مى فرماید :
او از من درخواست مى کرد
و تو درخواست نمى کردى.
عدّة الداعى ، ص ۳۶
چهل حدیث گهربار منتخب
1 قالَ الا مام اءبوجعفر، محمّدالجواد صلوات اللّه و سلامه علیه :
الْمُؤ مِنُ یَحْتاجُ إ لى ثَلاثِ خِصالٍ: تَوْفیقٍ مِنَ اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ، وَ واعِظٍ مِنْ نَفْسِهِ، وَقَبُولٍ مِمَّنْ یَنْصَحُهُ.(69)
ترجمه :
فرمود:
مؤ من در هر حال
نیازمند به سه خصلت است :
توفیق از طرف خداوند متعال ،
واعظى از درون خود،
قبول و پذیرش نصیحت کسى که او را نصیحت نماید.
چهل حدیث منتخب گهربار
قال الامام علىّ بن موسى الرّضا صلوات اللّه و سلامه علیه :
1 مَنْ زارَ قَبْرَ الْحُسَیْنِعلیه السلام بِشَطِّ الْفُراتِ، کانَ کَمَنْ زارَاللّهَ فَوْقَ عَرْشِهِ.(66)
ترجمه :
فرمود:
هر مؤ منى که قبر امام حسین علیه السلام
را کنار شطّ فرات در کربلاء زیارت کند
همانند کسى است که خداوند متعال را
بر فراز عرش زیارت کرده باشد.
چهل حدیث منتخب گهربار
قالَ الا مام موسى بن جعفر الکاظم صلوات اللّه علیه :
1 وَجَدْتُ عِلْمَ النّاسِ فى اءرْبَعٍ: اءَوَّلُها اءنْ تَعْرِفَ رَبَّکَ، وَالثّانِیَةُ اءنْ تَعْرِفَ ما صَنَعَ بِکَ، وَالثّالِثَةُ اءنْ تَعْرِفَ ما اءرادَ مِنْکَ، وَالرّبِعَةُ اءنْ تَعْرِفَ ما یُخْرِجُکَ عَنْ دینِکَ.(62)
فرمود:
تمام علوم جامعه را در چهار مورد شناسائى کرده ام :
اوّلین آن ها این که
پروردگار و آفریدگار خود را بشناسى
و نسبت به او شناخت پیدا کنى .
دوّم ،
این که بفهمى که از براى وجود تو
و نیز براى بقاء حیات تو
چه کارها و تلاش هائى صورت گرفته است .
سوّم ،
بدانى که براى چه آفریده شده اى و منظور چه بوده است .
چهارم ،
معرفت پیدا کنى به آن چیزهائى که سبب مى شود
از دین و اعتقادات خود منحرف شوى
یعنى راه خوشبختى و بدبختى خود را بشناسى
و در جامعه چشم و گوش بسته حرکت نکنى -.
