چقدر رفتار ما معقول است؟!!!!

روزى قنبر خدمتگزار على علیه السلام به مجلس یکى از مردان متکبّر و تجاوزکار وارد شد.
در محضرش جمعى نشسته بودند،
 از جمله مرد کوته فکر و کم‏ تشخیص که خود را از شیعیان ثابت‏ قدم على علیه السلام می ‏دانست.

هنگامى که قنبر وارد مجلس شد
 او براى احترام قنبر و به پاس مقام شامخ على علیه السلام از جا برخاست و مقدم او را گرامى شمرد.
 مرد متکبّر از این کار خشمگین شد وگفت:
 آیا در محضر من براى ورود یک فرد خدمتگزار برمى‏ خیزى؟

آن مرد به جاى آنکه سکوت کند و بر جاى خود بنشیند
و به خشم تجاوزکار متکبّر پایان دهد
جوابى داد که خشم او را تشدید کرد.
 گفت: چرا به احترام قنبر برنخیزم؟
او به‏ قدرى بزرگوار و شریف است که فرشتگان بال‏هاى خود را براى وى مى ‏گسترانند و قنبر روى بال ملائکه راه مى ‏رود.

این اظهار دوستى نابجا و بى‏ مورد، چنان مرد متکبّر را خشمناک کرد که از جاى خود برخاست و به قنبر ناسزا گفت.
 به علاوه وى را تهدید کرد که این ماجرا باید پنهان بماند
و کسى از کتک زدن و دشنام دادن من باخبر نشود.

طولى نکشید آن شیعه وقت‏ نشناس و کوته‏ فکر بر اثر مارگزیدگى بسترى شد.

على علیه السلام به عیادتش رفت
و از فرصت استفاده کرد و فرمود:
اگر مى‏ خواهى خداوند تو را عافیت دهد
 باید متعهّد شوى که از این پس در مورد
ما و دوستان ما اظهار علاقه و محبّت بى‏ مورد نکنى
 و در محضر دشمنان موجبات زحمت و آزار ما و یاران ما را فراهم نیاورى.

انوار هدایت، مجموعه مباحث اخلاقى ؛ ص524