معیارهاى انتخاب دوست(2)
1. ایمان
دوستى باید بر اساس
ایمان باشد.
قرآن مى فرماید:
إِنَّ کَثِیراً مِّنَ الْخُلَطَاءِ لَیَبْغِی
بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا
الصَّالِحَاتِ «سوره ص/ 24»
در حقیقت بسیارى از شریکان به یکدیگر ستم روا
مى دارند،
مگر کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده اند.
على
علیه السلام فرمود:
من اعانَکَ عَلى صلاح دینِک فهو الرفیقُ الشفیق
«غررالحکم، ص 424»
دوست آن کسى است که تو را در راه دینت یارى دهد.
2. تقوا
الْأَخِلَّاءُ
یَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلَّا الْمُتَّقِینَ «زخرف/ 67»
در آن روز دوستان، بعضى دشمن بعضى دیگرند، مگر پرهیزگاران.
امام صادق
علیه السلام مى فرماید:
اطلُبْ مُؤاخاتَ الاتقیاءِ وَ لَو فى ظُلُمات
الارضِ و ان افنَیتَ عُمرَک فى طَلَبِهم «یادداشتهاى استاد مطهرى، ج 4، ص
117»
به دنبال دوستان با تقوا باش؛
ولو در تاریکى هاى زمین باشد
و اگر چه
عمرت را در این راه فنا کنى.
3. بازدارنده از بدى ها
على علیه
السلام مى فرماید:
علیک بِمُؤاخاةِ مَن حَذَّرک «غررالحکم، ص 482»
با کسى دوستى کنید که شما را از بدى ها بر حذر دارد.
على علیه السلام فرمود: صَدیقُک مَن نَهاک «غررالحکم، ص 457»
دوست تو کسى است که تو را از بدیها باز دارد.
راه و رسم دوستى، ص: 30
