آیت اللَّه سید احمد زنجانى مى نویسد:
مردى در حضور یکى از علما از برادرش شکایت کرد.
که او با من در مخارج مادرمان شرکت نمى کند.
ایشان شخصى را مأمور کرد که در میان آنان اصلاح کند.
آن شخص گفت:
من برادرش را خواستم
و با او در این مورد صحبت کردم و به او گفتم:
چرا در هزینه پرستارى از مادرتان
به برادرت مساعدت نمى کنى؟
گفت:
آقا به من مربوط نیست،
زیرا ما با همدیگر قرارداد بسته ایم
و من هم طبق آن قرارداد عمل مى کنم.
پرسیدم: چطور؟
او گفت:
ما قرار گذاشته بودیم که پدر و مادرمان را تقسیم کنیم
به این ترتیب که خرج پرستارى از پدر با من باشد
و مخارج مادر با او.
خوشبختانه شانس مرا یارى کرد و پدرم زود مرد!
اکنون طبق قرار خرج مادر به من مربوط نمى شود.
من همین که این سخن را شنیدم
(شانس مرا یارى کرد و پدرم زود مرد)
از بى مهرى آن شخص متعجب شدم
و گفتم
مگر مال قسمت کرده اید
که طبق قرار عقد لازم و خیار ساقط گردد؟!
منبع:
راه زندگى پیرامون برخى از مباحث اخلاقى
حجت الاسلام و المسلمین سید مهدى طباطبایى، ص: 222
