1- گوشت خوردن 8- خوردن حلیم
2- خوردن پیاز 9- خوردن شیر
3- خوردن باقلا 10- داخل شدن به حمام در حالى که معده خالى نباشد
4- خوردن زیتون 11- خوردن به
5- خوردن سنجد 12- خوردن گوشت کبک
6- خوردن انجیر 13- نوره گذاشتن و بر طرف کردن موى بدن
7- خوردن کشمش
طب ائمه ص: 27
1- خوردن عناب 6- خوردن گوشت کبک
2- خوردن سیب 7- قى کردن
3- خوردن پیاز 8- عرق کردن
4- خوردن آب سرد 9- خوردن آب جوشیده
5- کباب خوردن 10- آب سرد پاشیدن در تابستان به تب دار
11- شانه کردن موى سر 12- هزار مرتبه قل هو الله احد خواندن
طب ائمه ص 24
1- خوردن هویج 6- پوشیدن کفش زرد
2- خوردن پیاز 7- خوردن خربزه
3- خوردن گوشت با تخم مرغ 8- خوردن حلیم
4- خوردن انار شیرین 9- خوردن شیر دوشیده تازه
5- عطر استعمال کردن 10- خضاب کردن
چند چیز قوّت شهوانى را کم مى کند
1- زیاد کردن موها
2- روزه گرفتن
3- پوشیدن کفش سیاه
4- خوردن سداب
طب ائمه، ص: 24
او مردى شجاع و دلاور و از بزرگان شیعه در کوفه بود،
و نامه کوفیان را به عنوان آخرین قاصد در مکه تحویل امام علیه السلام داد.
امام نیز در جواب مردم کوفه،
قبل از اعزام مسلم بن عقیل،
وى را به عنوان پیک و نامه رسان خویش به سوى مردم کوفه روانه ساخت.
او در کوفه ماند تا آنکه مسلم وارد کوفه شد و با مسلم بیعت کرد. مسلم بن عقیل نیز او را مجدداً با نامه اى به سوى امام حسین علیه السلام فرستاد.
او براى مرتبه دوم در مکه به حضور امام علیه السلام شرفیاب شد و چون امام علیه السلام به او اجازه بازگشت به وطن را داد عرض کرد: نه بخدا قسم تو را رها نخواهم کرد تا حق رسول خدا صلى الله علیه و آله را درباره ات مراعات کرده باشم.
آنگاه افزود:
«وَاللَّهِ لَوْ أَعْلَمُ أَنِّی أُقتَلُ ثُمَّ أُحْیا ثُمَّ أُحْرَقُ ثُمَّ أُذْرى وَیُفعَلُ بِی ذلِکَ سَبْعینَ مَرَّةً، ما فارَقْتُکَ حَتَّى أَلْقى حَمامِی دُونَکَ وَکَیْفَ أَفْعَلُ ذلِکَ وَإنَّما هِیَ مَوْتَةٌ أَوْ قَتْلَةٌ واحِدَةٌ ثُمَّ هِیَ بَعْدُ الْکَرامَةُ الَّتی لَا انْقَضاءَ لَها أَبَداً؛
به خدا سوگند!
اگر بدانم که کشته مى شوم سپس زنده مى گردم،
آنگاه مرا مى سوزانند و خاکسترم را به باد مى دهند
و این کار را با من هفتاد بار انجام دهند
هرگز از شما جدا نمى شوم تا آنکه در راه تو جان دهم،
چرا چنین نکنم
در حالى که مرگ یا کشته شدن تنها یک بار است و پس از آن کرامتى است که انتهایى ندارد!».
« بحارالانوار، ج 45، ص 70 و مقتل الحسین مقرّم، ص 88»
روز عاشورا هنگامى که امام علیه السلام در زیر باران تیرها به نماز ایستاد
«سعید بن عبداللَّه»
و تنى چند از یاران فداکار آن حضرت در پیش روى امام ایستادند و بدن خویش را سپر تیرها کردند
و درد تیرها را با تمام توان در صورت و سینه و پهلوى خود به جان خریدند،
سعید با اصابت سیزده تیر در بدنش بر زمین افتاد و گفت:
«أَللَّهُمَّ الْعَنْهُمْ لَعْنَ عادٍ وَثَمُودَ، أَللَّهُمَّ أَبْلِغْ نَبِیَّکَ عَنِّی السَّلامَ وَابْلِغْهُ ما لَقیتُ مِنْ أَلَمِ الْجَراحِ فَإنِّی ارَدْتُ ثَوابَکَ فِی نُصْرَةِ ذُرِّیَّةِ نَبِیِّکَ؛
خدایا این جماعت را از رحمت خود دور ساز!
چنانکه با قوم عاد و ثمود کردى،
خداوندا سلامم را به پیامبرت ابلاغ کن
و از دردى که به من رسیده او را با خبر ساز،
که
هدفم از تحمل این همه درد و رنج
در راه یارى ذریه پیامبرت،
براى رسیدن به پاداش تو است».
آنگاه چشمانش را گشود
و به چهره نورانى امام نگریست و عرض کرد:
«أَوَفَیْتُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ؛
آیا به وظیفه ام عمل کردم و وفا نمودم؟».
امام علیه السلام در پاسخ فرمود:
«نَعَمْ، أَنْتَ أَمامِی فِی الْجَنَّةِ؛
آرى، تو پیشاپیش من به بهشت خواهى رفت».
«سعید بن عبداللَّه»
با شنیدن این کلام غرق سرور و شادى شد و جان به جان آفرین تسلیم کرد.
«اعیان الشیعة، ج 1، ص 606 و ابصارالعین، ص 126»
(برگرفته از کتاب عاشورا ریشهها انگیزهها، رویدادها پیامدها، ص: 467)
حضرت علی علیه السلام در بعضی اوقات از مصائب و گرفتاریهای آیندگان خبر می داد و راه درمان ابتلائات آنها را گوشزد می کرد.علی علیه السلام فرمود: زمانی بر مردم خواهد آمد که چند گناه بزرگ و عمل زشت در بین آنها پدید می آید.
1- کارهای زشت آشکار می گردد و معمولی می شود .
2- پرده های عفت و شرم پاره می گردد .
3- زنا کاری و تجاوزهای ناموسی علنی می شود .
4- مالهای یتیمان را حلال می شمارند و می خورند .
5- رباخواری شیوع پیدا می کند .
6- در کیل و وزنها ، کم و کاست می کنند .
7- شراب را به اسم نبیذ حلال شمرده و می خورند .
8- رشوه را به عنوان هدیه و شیرینی می گیرند .
9- به نام امانت داری خیانت می نمایند .
10-مردها خود را به شکل زنان و زنان خویش را به صورت مردها درمی آورند.
11- به احکام و دستورات نماز بی اعتنائی می کنند .
12- حج خانه خدا را برای غیر خدا (برای ریا و یا تجارت) بجا می آوردند .
سپس ادامه داد:
کیفراین زشتی ها این است که خداوند آنها را از فیوضات خود محروم می کند، تا جائی که ماه (شوال) برای آنها مخفی می شود به طوری که گاهی دو شبه دیده می شود
(که معلوم می شود روز عید فطر را به عنوان ماه رمضان روزه گرفته اند با اینکه روزه آن حرام بوده است)
و زمانی شب اول رمضان مخفی می شود، که دو روز آن را روزه نگرفته و به عنوان آخر ماه شعبان می خورند و روزعید فطر را به خیال آخر ماه رمضان روزه می گیرند .
در این وقت باید ترسید از اینکه خداوند به طور ناگهانی آنها را کیفر کند (مانند زلزله و طوفان و سیل ).
چرا که به دنبال آن کارها، بلاها مردم را فرا می گیرد، تا جائی که کسانی صبح سالم هستند ولی شب در دل خاک و قبر آرمیده اند و گاهی شب سالمند و بامدادان جزء مردگان هستند.
وقتی چنین روزگاری پیش آمد، لازم است انسان همیشه وصیت کرده باشد که مبادا بلائی بر او فرود آمده و بدون وصیت بمیرد و واجب است نماز را در اول وقت آن بخواند چون ممکن است تا آخر وقت زنده نباشد.
هر یک از شما آن زمان را درک کرد بدون وضو نخوابد و اگر برایش امکان دارد همیشه با وضو باشد چه ترس آن است که مرگ ناگهانی برسد،
لذا خوب است با وضو باشد که روح با طهارت خدا را ملاقات نماید. من شما را ترساندم اگر بترسید و آگاه نمودم،اگر آگاه گردید
و شما را پند دادم چنانچه پند گیرید
پس در پنهانی و آشکار، از خدا بترسید و نباید کسی از شما بمیرد، مگر اینکه مسلمان باشد،
زیرا هر کس به جزاسلام آئینی داشته باشد ازاو پذیرفته نیست و در آخرت زیان کاراست.
(برگرفته از نرم افزار هدایت در حکایت به نقل از بحار الانوار)
یحیى بن زکریّا (ع)
ابلیس را به صورت اصلى وى دید
و به او گفت:
اى ابلیس به من خبر بده
محبوبترین و مبغوضترین مردم در نظرت کیست؟ گفت:
محبوبترین مردم در نزد من
مؤمن بخیل است
و مبغوضترین مردم در نزد من
فاسق بخشنده است.
یحیى از شیطان پرسید چرا؟
گفت: براى این که بخل بخیل
براى من کافى است
ولى مى ترسم که خدا به فاسق بخشنده
بر اثر بخشندگى اش توجّه کند
و او را ببخشاید،
آنگاه روى برگرداند
در حالى که مى گفت:
اگر تو یحیى نبودى به تو خبر نمى دادم.
راه روشن ج6 ص111
روایت شده که
ابلیس بر یحیى (ع) ظاهر شد
یحیى (ع) دید که همه نوع قفل به همراه دارد،
لذا به شیطان گفت:
اى ابلیس این قفلها چیست؟
گفت:
اینها شهوتهاست که آدمى زاده را به آن گرفتار مى کنم.
گفت: براى من هم قفلى هست؟
گفت: بسا باشد که از غذا سیر شوى
پس تو را نسبت به نماز و یاد خدا سنگین
(و بى میل) مىسازم.
یحیى گفت:
آیا قفل دیگرى هم هست؟
شیطان گفت نه.
یحیى گفت:
خدا را بر خود گواه مى گیرم که
هرگز شکمم را پر از غذا نکنم.
ابلیس گفت:
من نیز خدا را شاهد مى گیرم که هرگز مسلمانى را نصیحت نکنم.
(راه روشن، ج5، ص: 86)
مردى خدمت حضرت رسول صلى اللَّه علیه و آله آمد
و عرض کرد یا رسول اللَّه
اگر جنازه حاضر باشد
و عالمى هم مجلس داشته باشد
کدام یک از آنها در نزد شما محبوب است
تا من آن را انجام دهم؟
رسول اکرم فرمود:
اگر کسى جنازه را حمل کند و دفن نماید
حضور در مجلس علم بهتر و أفضل است.
اگر در مجلس عالمى حضور پیدا کنى بهتر است از
اینکه هزارجنازه را تشییع کنى
و هزار مریض را عیادت نمائى
و هزار شب را نماز بخوانى
و هزار روز را روزه بدارى
و هزار درهم را صدقه بدهى
و هزار حج مستحبى انجام دهى
و هزار بار مستحبى در راه خداوند جنگ کنى
و مال و جانت را فدا کنى
هیچ یک از اینها ثواب حضور در مجلس علم را ندارد.
زیرا با علم و دانش مى توان خدا را بدرستى عبادت کرد
و صفات کمال و جمال او را شناخت
و از او اطاعت نمود
بوسیله علم خیر دنیا و آخرت را بدست آورد
و از شرها و بدیها دورى کرد.
و اگر علم نباشد جهل انسان را به هر طرف مى کشاند.
مشکاة الأنوار / ترجمه عطاردى ص126
در کتاب مناقب ابن شهرآشوب آمده است که:
«گفته شده عبدالرحمان سلمى به یکى
از فرزندان امام حسین علیه السلام سوره حمد را آموزش داد.
وقتى آن کودک سوره حمد را براى امام علیه السلام خواند،
وى به آموزگارش هزار دینار و هزار حلّه بخشید
و دهانش را پر از درّ کرد
و وقتى در این باره به امام علیه السلام اعتراض شد،
فرمود:
«اینها کجا به پاى تعلیم وى می رسد!»
روایت شده که پیامبر (ص) (برگرفته از نرم افزار هدایت در حکایت)
پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله فرمود:
هر کس سوره ى توحید را یک مرتبه بخواند،
گویا یک سوم قرآن را خوانده است
و هر کس دو مرتبه بخواند،
گویا دو سوم قرآن
و هرکس سه مرتبه بخواند،
گویا تمام قرآن را قرائت کرده است؛
قال رسول اللّه:
«من قرأ قل هو اللّه أحد مرّة فکانّما قرأ ثلث القران و من قرأها مرّتین فکانّما قرأ ثلثى القران و من قرأها ثلاث مرآت فکأنّما قرأ القران کلّه».
« نور الثقلین/ ج 5/ ص 702 »
آنگاه در حدیث دیگرى،
پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله
محبت به على علیه السلام را
به سوره ى توحید تشبیه کرد و فرمود:
اى على! مَثَل تو مانند سوره ى توحید است،
هر کس تو را تنها در قلب دوست بدارد،
گویا یک سوم قرآن را قرائت کرده
و هر کس تو را به قلب دوست بدارد و از نظر زبانى کمک کند،
گویا دو سوم قرآن
و هرکس تو را به قلب دوست بدارد و از نظر زبان و دست کمک کند، گویا تمام قرآن را قرائت کرده است؛
قال رسول اللّه:
«یا على! مثلک مثل قل هو اللّه أحد، من أحبّک بقلبه فکأنّما قرأ ثلث القرآن و من أحبّک بقلبه و أعانک بلسانه فکأنّما قرأ ثلثى القرآن و من أحبّک بقلبه و أعانک بلسانه و نصرک بیده فکانما قرأ القرآن کلّه».
« نور الثّقلین/ ج 5/ ص 701»
به نقل از کتاب هزار و یک نکته از قرآن کریم جلد(1)، ص: 193
(برگرفته از نرم افزار هدایت در حکایت)
