ندای هر روز قبر
یاد قبر و قیامت و همین طور مرگ و حساب، در فاصله گرفتن انسان از دنیا و سازندگی روح انسان، نقش مهمّی دارد؛ از این گذشته، عامل تعیین کننده ای است برای آمادگی مرگ و قیامت که در روایات از آن به «استعداد للموت» یاد شده است؛ به ویژه اگر نیازهای آن عالم بیان شود.
قبر هر روز با پنج جمله، ندا می دهد:
من خانة تنهایی هستم،
پس انیس و همرازی به سوی من بیاورید.
من خانة تاریکی هستم،
پس به سوی من چراغ همراه آورید.
من خانه خاکی هستم
پس فرش همراه داشته باشید.
من خانه فقر و نداری هستم،
پس [سرمایه و] گنج همراه بیاورید.
و من خانة مارها هستم
پس پادزهر با خود حمل کنید؛
اما همراز،
تلاوت قرآن می باشد،
امّا چراغ [قبر]
پس نماز شب است،
و اما فرش،
پس عمل نیک،
و گنج [عالم قبر]
[کلمه توحید و گفتن] لا اِله اِلّا الله است،
و پادزهر آن،
صدقه است.
پیامبر اکرم(ص) فرمود:
«اَلْقَبْرُ
یُنَادِی فِی کُلِّ یَوْمٍ بِخَمْسِ کَلِمَاتٍ، اَنَا بَیْتُ الْوَحْدَه
فَاحْمِلُوا اِلَیَّ اَنِیساً، وَ أَنَا بَیْتُ الظَّلَمَه فَاحْمِلُوا
اِلَیَّ سِرَاجاً اَنَا بَیْتُ التُّرَابِ فَاحْمِلُوا اِلَیَّ فِرَاشاً،
اَنَا بَیْتَ الْفَقْرِ فَاحْمِلُوا اِلَیَّ کَنْزاً، وَ اَنَا بَیْتُ
الْحَیَّاتِ فَاحْمِلُوا اِلَیَّ تَرْیَاقاً، وَ اَمَّا الْاَنِیسُ
فَتِلَاوَه الْقُرْآنِ، اَمَّا السِّرَاجُ فَصَلَوه اللَّیْلِ وَ اَمَّا
الْفِرَاشُ فَعَمَلُ الصَّالِحِ وَ اَمَّا الْکَنْزُ فَلَا اِلَهَ اِلَّا
الله وَ اَمَّا التَّرْیَاقُ فَالصَّدَقَه؛
[مجموعه ورّام، ابی الحسین ورام، ص200 و الدعوات، قطب الدین الراوندی، مدرسة الامام المهدی4، قم، 1407 ق، ص258.]
