امام علی (ع):
هر که باطن خود را نیکو سازد،
خداوند هم ظاهرش را نیکو جلوه دهد.
هر که براى دینش کار کند،
خداوند کار دنیایش را کفایت کند.
و هر که رابطه خود را با خدا نیکو گرداند،
خداوند، رابطه او را با مردم نیکو گرداند.
نهج البلاغه حکمت:415
ترجمه عبدالحمیدآیتی
امام علی (ع) به مردى که در حضور او استغفر الله گفته بود،
فرمود:
مادرت در عزایت بگرید،
آیا مى دانى استغفار چیست
استغفار درجه بلند مرتبگان است
و آن را شش شرط است ،
امام علی (ع):
بدانید که یکى از بلاها تهیدستى است
و بدتر از تهیدستى بیمارى تن است
و بدتر از بیمارى تن بیمارى دل است .
بدانید که از نعمتهاست گشایش در مال
و برتر از گشایش در مال تندرستى است
و برتر از تندرستى پرهیزگارى است .
نهج البلاغه حکمت 381
ترجمه عبدالحمید آیتی
امام علی(ع):
سخن در بند توست ،
تا آن را بر زبان نیاورده اى ،
چون بر زبانش آورى تو به بند او درآمده اى .
پس ، همچنانکه ،
زر و سیمت را حفظ مى کنى ،
زبانت را هم حفظ کن ،
زیرا چه بسا یک کلمه که نعمتى را سلب کند و محنتى را فراخواند.
حکمت 373
ترجمه عبدالحمید آیتی
امام علی(ع):
اى مردم ، از خداى بترسید.
هیچکس به عبث آفریده نشده تا سرگرم لهو و بازیچه گردد و او را به خود وانگذاشته اند تا به کارهاى لغو و بیهوده پردازد.
مباد که دنیا در نظرش به گونه اى آراسته آید که آن را جانشین آخرت ، که زشتش انگاشته ، قرار دهد.
آن فریب خورده اى که در دنیا به بالاترین پیروزى رسیده ، هرگز به پایه کسى که از آخرت اندک سهمى یافته ، نرسد.
حکمت 362
ترجمه عبدالحمید آیتی
بر مردم روزگارى بیاید که از قرآن
جز نشانى و از اسلام
جز نامى نماند.
در آن روزگار،
مسجدهایشان از حیث بنا آباد است
و از جهت رستگارى ویران .
ساکنان و آباد کنندگانش ،
از بدترین مردم روى زمین خواهند بود.
فتنه ها از آنجا بیرون آید
و خطاکاریها در پناه آنها ماءوا گیرد.
هر که خواهد از آن فتنه ها کنارى گیرد،
بگیرندش و به میان فتنه اش افکنند.
و هر که خود را واپس دارد
به سوى فتنه هایش رانند.
خداى
تعالى فرماید
سوگند به خودم که بر ایشان فتنه اى برگمارم ،
آنسان ، که
مردم بردبار را در آن حیران گذارم
و خداوند چنین خواهد کرد.
از خداوند مى خواهیم که از لغزش و غفلت ما درگذرد.
حکمت شماره : 361 نهج البلاغه
ترجمه عبدالحمید آیتی
در جریان جنگ صفین یک روز عمروعاص خود به میدان آمد
و مبارز طلبید که ناگهان على (ع ) جلو او در آمد.
آندم که متوجه شد على (ع ) حریف او شده است
در فکر حیله اى افتاد که خود را از ضربت او رهایى دهد.
على (ع ) با نیزه اى که در دست داشت به او حمله کرد
و او را از اسب بیانداخت .
عمروعاص به پشت افتاد
و براى اینکه خود را از دست حضرت على نجات دهد
عمدا پاى خود را بالا برد
و پیراهنش روى شکمش افتاد و عورتش نمایان گردید.
على (ع ) در دم صورت را برگرداند،
و گفت لعنت خدا بر تو باد...
برو که تو آزاد کرده عورت خویشى .
نام کتاب : گفتنیهاى تاریخ مؤ لف : على سپهرى اردکان
از
حضرت على (ع) سؤال شد که
فاصله میان حق و باطل چه اندازه است؟
فرمود: چهار انگشت
و دست خود را برگوش و دوچشم خود گذاشت
پس فرمود:
آنچه چشمانت مى بیند حق است
و آنچه گوش هایت بشنود بیشتر آن باطل است.
ارزش هاى اخلاقى در احادیث عددى، ص: 80
اساس ایجاد دوستى میان دو فرد سن، عقل، جنسیت و ... است.
گاهى دو نفر انسان
یکدیگر را جذب مى کنند و دلشان مى خواهد با یکدیگر دوست شوند.
این رمزى دارد رمزش سنخیت است.
اگر بین این دو تا مشابهتى نباشد همدیگر را جذب نمى کنند.
مثنوى مى گوید:
دوستى باید بر اساس
ایمان باشد.
قرآن مى فرماید:
إِنَّ کَثِیراً مِّنَ الْخُلَطَاءِ لَیَبْغِی
بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا
الصَّالِحَاتِ «سوره ص/ 24»
در حقیقت بسیارى از شریکان به یکدیگر ستم روا
مى دارند،
مگر کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده اند.
على
علیه السلام فرمود:
من اعانَکَ عَلى صلاح دینِک فهو الرفیقُ الشفیق
«غررالحکم، ص 424»
دوست آن کسى است که تو را در راه دینت یارى دهد.
امام على علیه السلام مى فرماید:
المُعین على الطاعة خیر الاصحاب «غررالحکم، ص 416»
بهترین یاران، کمک کننده بر طاعت خداوند است.
دوستى با کسى که یارى کننده انسان در اعمال صالح باشد.
امام على علیه السلام فرمود:
مَن دَعاکَ الى الدارِ الباقِیَة وَ اعانَکَ عَلَى العَمَلِ لَها فَهُوَ الصَّدیقُ الشَّفیق دوست مهربان و دلسوز کسى است که تو را به زندگى جاویدان دعوت نموده و بر عمل براى آن یارى نماید.
وفادارى
امام على علیه السلام فرمود:
انَّ اخاکَ حَقّاً مَن ... سَتَرَ عَورَتکَ
برادر و دوست حقیقى تو کسى است که ... عیب تو را بپوشاند.
2. پایبند بودن به مسائل دینى
امام
على علیه السلام فرمود:
کلُّ مودَّةٍ مَبنِیَّةٌ على غیرِ ذاتِ اللّه
فَهُوَ تَصیرُ عداوةً یَومَ القِیامَة
هر دوستى اى که غیر خدایى باشد، نمى توان به آن تکیه کرد.
