عاقبت رفاقت شیطانی را بخوانید!!

عقبه از مشرکین و بت ‏پرستان مکه بود و با هم‏کیشان خود رفاقت تنگاتنگ داشت.

از دوستان نزدیک او ابىّ بن خلف بود که در سفر و حضر و در هر رفت و آمد و در هر کوى و برزن و در هر مجلسى با یکدیگر بودند،

رفیقى که در شیطان مسلکى و دیو صفتى کم نظیر بود!

عقبه از یک سفر تجارتى بازگشت

و عده‏ اى از بزرگان و اشراف مکه

از جمله؛

این قصه تحریم چیست؟!!!

پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله همسران متعدّدى داشت؛
 یکى از آنها «زینب بنت جحش» بود
که علاقه زیادى به پیامبر صلى الله علیه و آله داشت،
 به این جهت مقدارى عسل ذخیره کرده بود،
 تا هر زمان حضرت به خانه او مى‏ آید،
آن عسل را خدمت حضرت بیاورد تا حضرت از آن تناول کند.

«عایشه» دختر ابوبکر،

اگه یک روزی خودمان را گم کردیم چه می کنیم؟!!!!

...مردى بود که براى اینکه خودش را گم نکند،
کدوئى را سوراخ کرده و به گردنش آویزان نموده بود،
و در حضَر و سفر و در خواب و بیدارى آن کدو به گردنش آویخته بود؛
 و پیوسته شادان بود که:
من تا به حال با این علامت بزرگ نه خودم را گم کرده ‏ام
و نه از این به بعد تا آخر عمر خودم را گم خواهم نمود.

از روزگار عبرت بگیریم.

منصور دوانیقی از عبدالرحمن خواست که وی را موعظه کند، عبدالرحمن گفت:
 روزگار برای تو موعظه است!
منصور گفت چگونه؟
عبدالرحمن گفت:
 عمربن عبدالعزیز وقتی درگذشت، پانزده پسر داشت
 و فقط هفده دینار از خود باقی گذاشت
که پنج دینار آن نیز خرج کفن و دفنش شد
و هشام بن عبدالملک نیز وقتی مرد پانزده پسر داشت
و به هر پسرش یک میلیون دینار ارثیه رسید!
 کمی بعد از فوت هشام،
روزی یکی از پسران عمربن عبدالعزیز را دیدم با صد اسب
و مقدار زیادی خواربار که در راه خدا به عنوان حقوق فقرا انفاق می کرد
و در همان حال،
یکی از فرزندان هشام را دیدم که گدایی می کرد
و از مردم صدقه می گرفت.   

(برگرفته از نرم افزار هدایت در حکایت)