امان از تجاوز!!!

محرومین از محبت الهی

شاید دور از اغراق نباشد که گفته شود؛

تجاوز

یکی از پرکاربردترین واژه در فضای مجازی است،

که ریشه این کاربرد فراوان را باید در این موضوع جستجو کرد که،

انسانها وقتی از محور انسانی خود دور می شوند،

یکی از پست ترین صفاتی که سراغشان می آید،

تا مسیر غیر انسانی خود را سریع تر طی نمایند،

رذیله پلید تجاوز است.

امروزه بیشترین مشکل حول روابط جنسی به واژه تجاوز برمی گردد،

البته تجاوز در مسیرهای مختلف دیگر نیز صورت می گیرد،

که از جمله آنها می توان به؛

بحث جنگ و درگیری،

نوع خوردن و آشامیدن

و روشهای عبادی خارج از قاعده مرسوم دنیای امروز اشاره کرد.

آنچه لازم است به عنوان خروجی این بحث کوتاه بدان اشاره گردد؛

اینست که اعتقاد پیدا کنیم؛

تجاوز

یکی از مهمترین دلایل محرومیت از محبت الهی است.

لذا؛

صاحبان اندیشه را برای رسیدن به تبیینی روشنتر،

به تفاسیرآیات ذیل ارجاع می دهیم:

البقرة : 190

وَ قاتِلُوا فی‏ سَبیلِ اللَّهِ الَّذینَ یُقاتِلُونَکُمْ وَ لا تَعْتَدُوا

إِنَّ اللَّهَ لا یُحِبُّ الْمُعْتَدینَ

المائدة : 87

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تُحَرِّمُوا طَیِّباتِ ما أَحَلَّ اللَّهُ لَکُمْ وَ لا تَعْتَدُوا

إِنَّ اللَّهَ لا یُحِبُّ الْمُعْتَدینَ

الأعراف : 55

ادْعُوا رَبَّکُمْ تَضَرُّعاً وَ خُفْیَةً

إِنَّهُ لا یُحِبُّ الْمُعْتَدینَ

روزى با حالت مستى او را اذیت فراوان کردم و ...!!!

مالک‏ بن دینار مى‏ گوید:
سفر حج کردم.
 جماعتى را در عرفات دیدم، به خود گفتم:
اى کاش مى‏ دانستم حج کدام یک از اینها قبول است
تا او را تهنیت بگویم و کدام حج مردود است تا او را تعزیت دهم.
 در خواب دیدم گوینده ‏اى مى‏ گوید:
خداوند، همه این جماعت را به نعمت مغفرت معزّز فرمود
 مگر محمدبن هارون بلخى را که حج او مردود است.
زمانى که صبح شد، به نزد اهالى خراسان آمدم
و از آنها احوال محمدبن هارون بلخى را پرسیدم.
 گفتند:
آن مرد عابد و زاهد است،
 او را باید در خرابه‏ هاى مکّه بیابى.
بعد از گردش زیاد، او را در خرابه ‏اى دیدم که
 دست در گردن بسته و زنجیر در پایش بود و در حالت نماز بود. همین که مرا دید، پرسید: تو کیستى؟
گفتم: مالک‏بن دینار.
 گفت: خواب دیده‏ اى؟
گفتم: آرى.
گفت: هر سال، مرد صالحى مثل تو در خصوص من خواب مى‏ بیند.

گفتم: سبب این امر چیست؟

قفلهای شیطان را بیشتر بشناسیم.

روایت شده که

ابلیس بر یحیى‏ (ع) ظاهر شد

یحیى‏ (ع) دید که همه نوع قفل به همراه دارد،

لذا به شیطان‏ گفت:

اى ابلیس این قفلها چیست؟

گفت:

اینها شهوتهاست که آدمى زاده را به آن گرفتار مى‏ کنم.

گفت: براى من هم قفلى هست؟

گفت: بسا باشد که از غذا سیر شوى

پس تو را نسبت به نماز و یاد خدا سنگین

(و بى میل) مى‏سازم.

یحیى‏ گفت:

آیا قفل دیگرى هم هست؟

شیطان‏ گفت نه.

یحیى گفت:

خدا را بر خود گواه مى‏ گیرم که

هرگز شکمم را پر از غذا نکنم.

ابلیس گفت:

من نیز خدا را شاهد مى‏ گیرم که هرگز مسلمانى را نصیحت نکنم.

(راه روشن، ج‏5، ص: 86)