راههاى پیش روى بشر براى خداشناسى، سه قسم است:
الف. راه دل یا فطرت؛
یعنى، هر انسانى به مقتضاى آفرینش و ساختمان اصلى روح خود، خدا را مى شناسد؛
بدون اینکه نیاز به اکتساب و تحصیل علوم مقدماتى داشته باشد.
منظور از فطرت، عقل نیست؛
بلکه مقصود، «دل» است.
عارفان از آنجا که به نیروى عشق فطرى ایمان و عقیده دارند،
در تقویت این نیرو مى کوشند.
اگر بخواهیم بدانیم آیا چنین احساسى در آدمى هست یا خیر؟