در کتاب « عدّة الداعی» روایت شده است:
خداوند به حضرت « سلیمان(ع)» سلطنت بر انسان و جنّ را داده بود، و جنّیان برای او فرشی از ابریشم بافته بودند که
دو فرسخ در در دو فرسخ بود
و در اطراف منبر سلیمان (ع) ششصد هزار کرسی زده بودند
و بر آن ها پیغمبران و علما می نشستند
و پشتِ آن ها آدمیان و پشت سر ایشان جنّیان قرار می گرفتند
و مرغان با پرهای خود بر سر آنها سایه می انداختند.
باد صبا آن بساط را برمی داشت
و راه یک ماهه را در یک روز طیّ می کرد.
خداوند باد را مأمور کرده بود که هر صدائی را به گوش او برساند، روزی باد،
