چهل حدیث گهربار منتخب
1 - قالَ الاْ مامُ ابوجَعْفَر محمّد بنِ علیّ باقرُ العلومِ صَلواتُ اللّه وَ سَلامُهُ عَلَیْه :
إ ذا اءرَدْتَ اءنْ تَعْلَمَ اءنَّ فى کَ خَیْراً، فَانْظُرْ إ لى قَلْبِکَ فَإ نْ کانَ یُحِبُّ اءهْلَ طاعَةِ اللّهِ وَ یُبْغِضُ اءهْلَ مَعْصِیَتِهِ فَفیکَ خَیْرٌ؛ وَاللّهُ یُحِبُّک ، وَ إ ذا کانَ یُبْغِضُ اءهْلَ طاعَةِ اللّهِ وَ یُحِبّ اءهْلَ مَعْصِیَتِهِ فَلَیْسَ فیکَ خَیْرٌ؛ وَ اللّهُ یُبْغِضُکَ، وَالْمَرْءُ مَعَ مَنْ اءحَبَّ.(73)
ترجمه :
فرمود:
اگر خواستى بدانى که
در وجودت خیر و خوشبختى هست یا نه ،
به درون خود دقّت کن
اگر اهل عبادت و طاعت را دوست دارى
و از اهل معصیت و گناه ناخوشایندى ،
پس در وجودت خیر و سعادت وجود دارد؛
و خداوند تو را دوست مى دارد.
ولى چنانچه از اهل طاعت و عبادت ناخوشایند باشى
و به اهل معصیت عشق و علاقه ورزیدى ،
پس خیر و خوبى در تو نباشد؛
و خداوند تو را دشمن دارد.
و هر انسانى با هر کسى که به او عشق و علاقه دارد،
با همان محشور مى گردد.
