1- اِذَا کَانَ زَمانُ العَدلِ فیهِ أَغلَبَ مِنَ
الجَورِ فَحَرامٌ أَن یَظُنَّ بِاَحَدٍ سُوءً حَتّی یَعلَمَ ذالِکَ مِنهُ و
اِذَا کَانَ زَمانُ الجَورِ أَغلَبَ فیهِ مِنَ العَدلِ فَلَیسَ لِأَحَدٍ
أَن یَظُنَّ بِاَحَدٍ خَیراً ما لَم یَعلَم ذالِکَ منهُ
هرگاه در جامعه،
رعایت عدالت بیشتر از جور و ستم باشد؛
بد گمانی به مردم حرام است،
مگر آن که از راه یقین محرز باشد؛
و امّا اگر در برهه ای از زمان،
ظلم و جور بر عدالت غلبه پیدا کند،
خوش گمانی به همگان شایسته نیست
جز آنجا که آدمی به نیک بودن شخصی علم و یقین دارد.
(مستدرک الوسائل، ج9 ص 146)
هرگاه در جامعه،
رعایت عدالت بیشتر از جور و ستم باشد؛
بد گمانی به مردم حرام است،
مگر آن که از راه یقین محرز باشد؛
و امّا اگر در برهه ای از زمان،
ظلم و جور بر عدالت غلبه پیدا کند،
خوش گمانی به همگان شایسته نیست
جز آنجا که آدمی به نیک بودن شخصی علم و یقین دارد.
(مستدرک الوسائل، ج9 ص 146)