"
مردى به نام" توبه" بودتفسیر نمونه ؛ ج24 ؛ ص465
روزى در وادى السّلام نجف أشرف براى
زیارت اهل قبور و ارواح مؤمنین رفته بودم.
در این میان از ناحیه دور نسبت
بجائى که من بودم ناگهان صداى شترى که می خواهند او را داغ کنند بلند شد، و
صیحه مى کشید و ناله می کرد؛
بطورى که گوئى تمام زمین وادى السّلام از صداى نعره او متزلزل و مرتعش بود.
من با سرعت براى استخلاص آن شتر بدان سمت رفتم.
چون نزدیک شدم دیدم شتر نیست، بلکه جنازه اى را براى دفن آورده
اند و این نعره از این جنازه بلند است؛
و آن افرادى که متصدّى دفن او بودند أبداً اطّلاعى نداشته و با کمال خونسردى و آرامش مشغول کار خود بودند.
مسلّماً این جنازه از مرد متعدّى و ظالمى بوده است که در اوّلین وهله از ارتحال به چنین عقوبتى دچار شده است،
یعنى قبل از دفن و عذاب قبر، از دیدن صور برزخیّه، وحشتناک گردیده و فریاد برآورده است.
معاد شناسى ؛ ج1 ؛ ص:140 و 141
مرحوم محدّث قمی به خواب پسرش آمد و گفت:
کتابی امانت در فلان نقطه کتابخانه‌ام هست،
آن را ببر و به صاحبش بده،
من اینجا گرفتارم.
پسر می‌رود و آن کتاب را پیدا می‌کند؛
امّا در حال بردن،
کتاب به زمین می‌افتد و کمی خراش برمی‌دارد.
دوباره پدر را در خواب می‌بیند که می‌گوید:
چرا در مورد آن خراش که در کتاب ایجاد شده از صاحبش استحلال نکردی؟
من اینجا گرفتارم.
(برگرفته از نرم افزار هدایت در حکایت)
او مردى شجاع و دلاور و از بزرگان شیعه در کوفه بود،
و نامه کوفیان را به عنوان آخرین قاصد در مکه تحویل امام علیه السلام داد.
امام نیز در جواب مردم کوفه،
قبل از اعزام مسلم بن عقیل،
وى را به عنوان پیک و نامه رسان خویش به سوى مردم کوفه روانه ساخت.
او در کوفه ماند تا آنکه مسلم وارد کوفه شد و با مسلم بیعت کرد. مسلم بن عقیل نیز او را مجدداً با نامه اى به سوى امام حسین علیه السلام فرستاد.
او براى مرتبه دوم در مکه به حضور امام علیه السلام شرفیاب شد و چون امام علیه السلام به او اجازه بازگشت به وطن را داد عرض کرد: نه بخدا قسم تو را رها نخواهم کرد تا حق رسول خدا صلى الله علیه و آله را درباره ات مراعات کرده باشم.
آنگاه افزود:
«وَاللَّهِ لَوْ أَعْلَمُ أَنِّی أُقتَلُ ثُمَّ أُحْیا ثُمَّ أُحْرَقُ ثُمَّ أُذْرى وَیُفعَلُ بِی ذلِکَ سَبْعینَ مَرَّةً، ما فارَقْتُکَ حَتَّى أَلْقى حَمامِی دُونَکَ وَکَیْفَ أَفْعَلُ ذلِکَ وَإنَّما هِیَ مَوْتَةٌ أَوْ قَتْلَةٌ واحِدَةٌ ثُمَّ هِیَ بَعْدُ الْکَرامَةُ الَّتی لَا انْقَضاءَ لَها أَبَداً؛
به خدا سوگند!
اگر بدانم که کشته مى شوم سپس زنده مى گردم،
آنگاه مرا مى سوزانند و خاکسترم را به باد مى دهند
و این کار را با من هفتاد بار انجام دهند
هرگز از شما جدا نمى شوم تا آنکه در راه تو جان دهم،
چرا چنین نکنم
در حالى که مرگ یا کشته شدن تنها یک بار است و پس از آن کرامتى است که انتهایى ندارد!».
« بحارالانوار، ج 45، ص 70 و مقتل الحسین مقرّم، ص 88»
روز عاشورا هنگامى که امام علیه السلام در زیر باران تیرها به نماز ایستاد
«سعید بن عبداللَّه»
و تنى چند از یاران فداکار آن حضرت در پیش روى امام ایستادند و بدن خویش را سپر تیرها کردند
و درد تیرها را با تمام توان در صورت و سینه و پهلوى خود به جان خریدند،
سعید با اصابت سیزده تیر در بدنش بر زمین افتاد و گفت:
«أَللَّهُمَّ الْعَنْهُمْ لَعْنَ عادٍ وَثَمُودَ، أَللَّهُمَّ أَبْلِغْ نَبِیَّکَ عَنِّی السَّلامَ وَابْلِغْهُ ما لَقیتُ مِنْ أَلَمِ الْجَراحِ فَإنِّی ارَدْتُ ثَوابَکَ فِی نُصْرَةِ ذُرِّیَّةِ نَبِیِّکَ؛
خدایا این جماعت را از رحمت خود دور ساز!
چنانکه با قوم عاد و ثمود کردى،
خداوندا سلامم را به پیامبرت ابلاغ کن
و از دردى که به من رسیده او را با خبر ساز،
که
هدفم از تحمل این همه درد و رنج
در راه یارى ذریه پیامبرت،
براى رسیدن به پاداش تو است».
آنگاه چشمانش را گشود
و به چهره نورانى امام نگریست و عرض کرد:
«أَوَفَیْتُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ؛
آیا به وظیفه ام عمل کردم و وفا نمودم؟».
امام علیه السلام در پاسخ فرمود:
«نَعَمْ، أَنْتَ أَمامِی فِی الْجَنَّةِ؛
آرى، تو پیشاپیش من به بهشت خواهى رفت».
«سعید بن عبداللَّه»
با شنیدن این کلام غرق سرور و شادى شد و جان به جان آفرین تسلیم کرد.
«اعیان الشیعة، ج 1، ص 606 و ابصارالعین، ص 126»
(برگرفته از کتاب عاشورا ریشهها انگیزهها، رویدادها پیامدها، ص: 467)
حضرت علی علیه السلام در بعضی اوقات از مصائب و گرفتاریهای آیندگان خبر می داد و راه درمان ابتلائات آنها را گوشزد می کرد.علی علیه السلام فرمود: زمانی بر مردم خواهد آمد که چند گناه بزرگ و عمل زشت در بین آنها پدید می آید.
1- کارهای زشت آشکار می گردد و معمولی می شود .
2- پرده های عفت و شرم پاره می گردد .
3- زنا کاری و تجاوزهای ناموسی علنی می شود .
4- مالهای یتیمان را حلال می شمارند و می خورند .
5- رباخواری شیوع پیدا می کند .
6- در کیل و وزنها ، کم و کاست می کنند .
7- شراب را به اسم نبیذ حلال شمرده و می خورند .
8- رشوه را به عنوان هدیه و شیرینی می گیرند .
9- به نام امانت داری خیانت می نمایند .
10-مردها خود را به شکل زنان و زنان خویش را به صورت مردها درمی آورند.
11- به احکام و دستورات نماز بی اعتنائی می کنند .
12- حج خانه خدا را برای غیر خدا (برای ریا و یا تجارت) بجا می آوردند .
سپس ادامه داد:
کیفراین زشتی ها این است که خداوند آنها را از فیوضات خود محروم می کند، تا جائی که ماه (شوال) برای آنها مخفی می شود به طوری که گاهی دو شبه دیده می شود
(که معلوم می شود روز عید فطر را به عنوان ماه رمضان روزه گرفته اند با اینکه روزه آن حرام بوده است)
و زمانی شب اول رمضان مخفی می شود، که دو روز آن را روزه نگرفته و به عنوان آخر ماه شعبان می خورند و روزعید فطر را به خیال آخر ماه رمضان روزه می گیرند .
در این وقت باید ترسید از اینکه خداوند به طور ناگهانی آنها را کیفر کند (مانند زلزله و طوفان و سیل ).
چرا که به دنبال آن کارها، بلاها مردم را فرا می گیرد، تا جائی که کسانی صبح سالم هستند ولی شب در دل خاک و قبر آرمیده اند و گاهی شب سالمند و بامدادان جزء مردگان هستند.
وقتی چنین روزگاری پیش آمد، لازم است انسان همیشه وصیت کرده باشد که مبادا بلائی بر او فرود آمده و بدون وصیت بمیرد و واجب است نماز را در اول وقت آن بخواند چون ممکن است تا آخر وقت زنده نباشد.
هر یک از شما آن زمان را درک کرد بدون وضو نخوابد و اگر برایش امکان دارد همیشه با وضو باشد چه ترس آن است که مرگ ناگهانی برسد،
لذا خوب است با وضو باشد که روح با طهارت خدا را ملاقات نماید. من شما را ترساندم اگر بترسید و آگاه نمودم،اگر آگاه گردید
و شما را پند دادم چنانچه پند گیرید
پس در پنهانی و آشکار، از خدا بترسید و نباید کسی از شما بمیرد، مگر اینکه مسلمان باشد،
زیرا هر کس به جزاسلام آئینی داشته باشد ازاو پذیرفته نیست و در آخرت زیان کاراست.
(برگرفته از نرم افزار هدایت در حکایت به نقل از بحار الانوار)
مردى خدمت حضرت رسول صلى اللَّه علیه و آله آمد
و عرض کرد یا رسول اللَّه
اگر جنازه حاضر باشد
و عالمى هم مجلس داشته باشد
کدام یک از آنها در نزد شما محبوب است
تا من آن را انجام دهم؟
رسول اکرم فرمود:
اگر کسى جنازه را حمل کند و دفن نماید
حضور در مجلس علم بهتر و أفضل است.
اگر در مجلس عالمى حضور پیدا کنى بهتر است از
اینکه هزارجنازه را تشییع کنى
و هزار مریض را عیادت نمائى
و هزار شب را نماز بخوانى
و هزار روز را روزه بدارى
و هزار درهم را صدقه بدهى
و هزار حج مستحبى انجام دهى
و هزار بار مستحبى در راه خداوند جنگ کنى
و مال و جانت را فدا کنى
هیچ یک از اینها ثواب حضور در مجلس علم را ندارد.
زیرا با علم و دانش مى توان خدا را بدرستى عبادت کرد
و صفات کمال و جمال او را شناخت
و از او اطاعت نمود
بوسیله علم خیر دنیا و آخرت را بدست آورد
و از شرها و بدیها دورى کرد.
و اگر علم نباشد جهل انسان را به هر طرف مى کشاند.
مشکاة الأنوار / ترجمه عطاردى ص126
(برگرفته از نرم افزار هدایت در حکایت)
