إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ وَمَاتُواْ وَهُمْ کُفَّارٌ فَلَنْ یُقْبَلَ مِنْ أَحَدِهِمْ مِّلْءُ الْأَرْضِ ذَهَباً وَلَوِ افْتَدَى بِهِ أُولئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ وَمَا لَهُمْ مِّن نَّاصِرِینَ (آل عمران، 91)
همانا
کسانى که کفر ورزیدند و در حال کفر (بدون توبه) مردند، اگر چه زمین را پر
از طلا کرده و به عنوان فدیه و باز خرید (از عذاب) بدهند، هرگز از هیچ یک
از آنان پذیرفته نمى شود. آنان را عذابى دردناک است و برایشان هیچ یاورى
نیست.
دنیا و آخرت تفاوت هایى دارند، از جمله:
1. غم واندوه در دنیا از انسان به دیگران سرایت مى کند، ولى در آخرت چنین نیست.