ابو بصیر روایت مى کند که:
روزى به امام باقر گفتم: آیا شما ذریّه رسول خدا- صلّى اللَّه علیه و آله- هستید؟
فرمود: آرى.
گفتم:
رسول خدا- صلّى اللَّه علیه و آله- وارث همه انبیا بوده است؟
فرمود:
آرى، وارث همه علوم آنها بوده است.
پرسید:
آیا شما نیز تمام علوم رسول خدا- صلّى اللَّه علیه و آله- را به ارث برده اید؟
فرمود: آرى.
گفتم:
شما مى توانید مرده را زنده
کنید و کور مادرزاد و مبتلا به مرض پیسى را معالجه نمایید؟
و به آنچه مردم مىخورند و در خانه هایشان ذخیره مى کنند خبر دهید؟
فرمود: آرى، به اذن خدا.
سپس فرمود:
اى ابا محمّد! پیش بیا. نزدیکش رفتم.
پس آن حضرت دست به چهره و دیده من مالید.
ناگاه من دشت، کوه، آسمان و زمین را دیدم.
سپس بار دیگر دست بر صورت من کشید و به حالت اول برگشتم (مثل گذشته نابینا شدم).
آنگاه فرمود:
مى خواهى که این چنین باشى و در روز قیامت چون مردم، حساب تو با خدا باشد، یا آنکه نابینا باشى و بى حساب به بهشت بروى؟
گفتم:
مى خواهم مثل اول باشم؛ زیرا بهشت را بیشتر دوست می دارم.
جلوه هاى اعجاز معصومین علیهم السلام ؛ ص214
